คนคุกลู่หาน.2

เต็มใจจะรับมัน

ลู่หาน.2…

ลู่หานกระชับคอปกเสื้อชุดนักศึกษาของตัวเองเพื่อเรียกกำลังใจเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นกดกริ่งหน้าประตูห้องบานหนึ่ง รอเพียงไม่นานบานประตูสีขาวก็เปิดแง้มขึ้น คนที่เปิดประตูเป็นหญิงสาวในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นกุด เสื้อนักศึกษาสีขาวตัวเล็กรัดรึงสัดส่วนจนเห็นว่าตรงไหนโค้งตรงไหนเว้าทั้งหมด

“มาฝันดี”ลู่หานบอกกับผู้หญิงคนนั้น เป็นโค้ดที่นักศึกษาจะใช้กันเมื่อต้องการมาปาร์ตี้ไอซ์ที่นี่ หญิงสาวฉีกยิ้มบนริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีอ่อน เธอแหวกทางให้ลู่หานเดินเข้าห้องไปหลังจากที่ลู่หานโชว์บัตรนักศึกษาแล้ว

“จื่อเทาเหรอ? ชื่อน่าฟังจัง เพิ่งเคยมาที่นี่เหรอ?”เธอพาลู่หานไปนั่งที่โซฟาสีแดงเข้มกลางห้อง หากเป็นห้องพักธรรมดาคงน่าแปลกใจที่ห้องนี้ไม่มีเตียงนอนเหมือนห้องในหอพักอื่นๆ ทว่าถ้าเป็นปาร์ตี้ยาไอซ์ที่ชายหนุ่มหญิงสาวจะโยกย้ายไปตามดนตรีจังหวะหนักๆที่เปิดคลออยู่นี่ล่ะก็ เตียงนอนไม่จำเป็นสักนิด

เด็กพวกนี้เมื่อเมายาได้ที่ก็จะเริ่มเซ็กส์หมู่กันที่พื้น ที่โซฟา หรือที่ผนัง ระเบียงห้อง...มีเตียงก็รังแต่จะเกะกะพื้นที่เสียเปล่าๆ

“อืม ฉันมาครั้งแรกน่ะ ปรกติฉันเล่นเป็นตัว...ไม่ค่อยเจอไอซ์เท่าไหร่”ลู่หานโกหกตามบทที่ถูกเขียนขึ้น หญิงสาวหัวเราะคิกพูดว่าถ้าลองไอซ์สักครั้งจะติดใจ ไอ้ยาบ้าเป็นเม็ดเป็นตัวหักขาหักแขนดูดทีละครึ่งเม็ดเม็ดครึ่งที่เคยเล่นกันมันก็แค่ให้รู้สึกดี แต่ที่พวกเธอเล่นกันอยู่ทั้งรู้สึกดี ทั้งกระตุ้นเจ้าหนูน้อยใต้ร่มผ้าให้ผงาด

ปรกติแล้วยาไอซ์ก็ช่วยเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่สูตรนี้เป็นสูตรใหม่ที่เพิ่มตัวที่ทำให้เกิดอารมณ์ทางเพศเข้าไปมากพิเศษตอบสนองกับความต้องการของพวกนักศึกษาวัยคะนองมัวเมาในกามารมณ์โดยเฉพาะ

“ฉันชื่อมินอา ควอนมินอา ยินดีที่ได้พบนะจื่อเทา”หล่อกระแซะเข้ามากระซิบใกล้ๆ จงใจเบียดหน้าอกที่แทบทะลักจากชุดนักศึกษาเข้าหา ลู่หานขยับออกจากเธอเล็กน้อย ถึงไอ้ที่เบียดเข้ามาน่าจะลองสัมผัสตามประสาผู้ชายแต่ลู่หานคิดว่ามันไม่ควรในฐานะที่เขามาทำงานและเขาเองมีคนรักอยู่แล้ว

ตอนนี้มีมินซอก พริตตี้ฮอนด้ามาแก้ผ้าตรงหน้าลู่หานก็เอาไม่ได้...

เพราะไม่อยากให้มินซอกเสียใจ...

งานปาร์ตี้ก็เหมือนพวกซ่องสุมทั่วไป พี้ยากันเมาหยำเป สุดท้ายก็เริ่มถอดเสื้อผ้าเอากันในห้อง ควอนมินอาเดินเซแท่ดๆไปคว้าผู้ชายคนหนึ่งมาจูบ หล่อให้มือริดกระดุมออกจากรังดุมเนื้อนักศึกษาก่อนจะคว้ามือผู้ชายคนนั้นมาจับและขยำถันอวบอัดของเจ้าหล่อน กระโปรงทรงเอรัดติ้วถูกถลกขึ้น กางเกงชั้นในสีขาวที่ลู่หานเห็นจากการดึงกระโปรงไปกองที่เอวไม่ได้ถูกถอดออก แต่ผู้ชายคนที่มินอาเลือกก็รูดซิปกางเกงเอาน้องชายมาสาวสองสามทีก่อนชำแรกเข้าไปในร่างเธอ

เสียงหวีดร้องเพราะความหฤหรรษ์ดังลั่น อีกหลายคู่ที่เป็นเหมือนมินอา ลู่หานยังคงนั่งที่เดิม เขาจ่ายเงินซื้อของไปแล้ว แต่ไม่ได้เล่นมัน ผงสีขาวสะอาดอยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขา มันจะถูกส่งให้กับคริสเพื่อเป็นหลักฐานของคดีต่อไป

งานเลี้ยงเลิกแล้ว...

ลู่หานทำทีเป็นเดินเซเหมือนมึนเมาออกจากห้อง ผ่านชายหญิงหลายคู่ที่ยังคงสอดร่างเข้าหากันไม่หยุด 

ค น คุ ก

กลิ่นบุหรี่ติดที่เสื้อ ลู่หานต้องซักมันคืนนั้นเลย กว่าจะได้นอนก็ตีสามเพราะออกจากหอพักนั้นมาตอนสีหนึ่งครึ่ง

มินซอกหลับไปแล้ว ลู่หานปิดไฟในห้องก่อนจะนอนลงบนฟูกนอนอันใหม่ที่เขาไปเลือกซื้อช่วงเช้าของวันนี้ มีโต๊ะญี่ปุ่นอีกตัวตั้งอยู่ข้างๆตัวเก่า เขาขนหนังสือของมินซอกขึ้นไปวางข้างบนโต๊ะตัวใหม่เพื่อบอกกลายๆว่าโต๊ะตัวนี้เป็นของมินซอก

ลู่หานดึงตัวน้องมานอนกอดหอมกลิ่นแป้งเด็กจากแก้มนิ่มให้พอใจแล้วค่อยๆปล่อยให้ตัวเองหลับไปเพราะความเพลียอ่อนล้า

เช้านี้ลู่หานตื่นสาย มินซอกลุกไปแล้ว คนตัวเล็กยังมาปลุกให้ลู่หานลุกขึ้นอีกด้วย ลู่หานบอกให้มินซอกรีบไปเรียนเถอะ เมื่อคืนเขากลับมาดึกอยากจะนอนต่ออีกหน่อย บอกเจ้านายไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าจะเข้าเย็นแล้วทำงานยาวถึงกลางคืนให้ มินซอกท้วงว่าอย่ากลับดึกสิ ถ้างานไม่เสร็จก็พักไว้ทำวันรุ่งขึ้นก็ได้

“เป็นห่วงเหรอ?”ถามพร้อมดึงมือน้องมานอนกุมเอาไว้ มินซอกตีแปะเข้าที่ไหล่ของลู่หาน

“ถ้าผมไม่ได้รักฮยองผมก็คงไม่ห่วงฮยองหรอก”คำตอบเป็นที่น่าพอใจ ลู่หานยิ้มกว้างกระเด้งตัวเองขึ้นมานั่งแล้วคว้าตัวมินซอกมาหอมแก้มโทษฐานทำตัวน่ารักจนเจ้าตัวร้องหงิงๆถูแก้มป้อยๆบอกว่าพี่ชายไม่แปรงฟันแล้วมาหอมแก้ม

“อ้อ ฮยอง...พรุ่งนี้วันอาทิตย์ พาผมไปซื้อมือถือที่ห้างทีนะฮะ ซื้อของฮยองด้วยเลยสิ เราจะได้โทรหากันได้ไง”มินซอกบอก คนตัวเล็กเพิ่งเก็บเงินได้ครบพอที่จะซื้อเครื่องที่สนใจ แพงหน่อยแต่ก็ฟังก์ชันครบ ลู่หานเองก็ยังไม่มีโทรสัพท์เจ้าตัวบอกว่าไม่รู้จะเอาไว้โทรคุยกับใคร มินซอกเลยถือโอกาสนี้ที่เขาซื้อแล้วก็ให้ลู่หานซื้อเอาไว้ด้วย จะได้โทรหากันได้เวลาฉุกเฉิน

ลู่หานพยักหน้า บอกว่าซื้อก็ได้แต่คงเป็นรุ่นเก่าคร่ำครึธรรมดาที่เคยใช้ก่อนจะถูกจับ เขาไม่รู้จะเอาสมาร์ทโฟนมาทำอะไร มินซอกยิ้มกว้างขอบคุณอีกคนที่จะพาไปล่วงหน้าก่อนบอกว่าไปเรียนก่อนดีกว่า

ลู่หานยิ้ม มินซอกไปเรียนแล้วแต่เขายังนอนอยู่บนฟูกที่นอน เขาบอกคริสกับจงอินไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าวันนี้จะไม่ไปที่ทำงาน ขอนอนพักก่อนแล้วจะออกไปหอพักนักศึกษาร่วมปาร์ตี้ยาไอซ์อีกครั้ง ธรรมดาแล้วจากข้อมูลปาร์ตี้ของเด็กกลุ่มนี้จะมีกันบ่อยตามประสาลูกคนมีอันจะกินถึงสามารถเรียนมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงได้ ลู่หานอดจะส่ายหน้ากับเรื่องตัณหาของเด็กวัยคะนองที่มีไม่รู้จบไม่ได้ ร่างโปร่งล้มตัวลงนอนกับฟูกที่นอนอีกครั้ง นอนให้เต็มอิ่มทดแทนกับเมื่อคืนที่กว่าจะได้นอนก็ปาไปตีสามแล้ว

ลู่หานมาตื่นอีกทีเอาตอนบ่ายสองโมงลู่หานบิดขี้เกียจอีกหลายครั้งกว่าจะแงะตัวเองขึ้นมาอาบน้ำอาบท่าได้สำเร็จ ท้องเขาร้องบอกให้รู้ว่ามันหิวและต้องการอาหาร ลู่หานคิดว่าจะไปหาอะไรกินแถวๆหอพักนักศึกษานั่นก่อน ปาร์ตี้เริ่มตอนสองทุ่ม มีเวลาให้กินข้าวอีกนานนมถ้าออกจากบ้านตอนสี่โมงเย็น มือเรียวจัดแต่งทรงผมที่ยาวขึ้นมาบางแล้วก่อนจะถอนหายใจให้ตัวเองในกระจก

งานการเป็นสายให้ตำรวจเป็นงานที่ยาก เขาไม่เคยเลิกสงสัยว่าจงอินทำงานนี้มานานได้ยังไง ขนาดเขาที่เพิ่งรับทำแค่ไม่กี่คดียังเหนื่อยใจทุกครั้งที่จะออกไปปฏิบัติภารกิจ ถามว่าเขากลัวไหม? แน่นอนว่าเขากลัวที่จะถูกจับได้ แค่ปาร์ตี้ยาไอซ์มันก็ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าหากเล่นกับพวกมีอิทธิพลใหญ่โต โอกาสที่ชีวิตจะไม่รอดกลับมามันช่างสูง

แล้วทำไมถึงทำ...

เพราะเงินยังไงล่ะ ลู่หานทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน ขนาดขายยาเขาก็ทำมาแล้ว กับอีแค่เป็นสายให้ตำรวจทำไมเขาจะยอมทำไม่ได้

ทางเลือกของคนเรามีไม่มาก มินซอกเป็นเด็กที่โชคดีที่เจอคนดีๆช่วยเหลือเสมอ แต่ไม่ใช่กับเขา คนมีประวัติด่างพร้อยยากที่จะมีที่ยืนบนสังคม ในเมื่อยังหางานไม่ได้เขาก็เป็นสายให้ตำรวจไปก่อน ต่อให้มันจะเสี่ยงอันตรายในบางครั้ง แต่ค่าตอบแทนของมันก็คุ้มอยู่

ถึงจะไม่มีแม่แล้ว แต่ลู่หานก็มีอี้ชิงและมินซอก เขาเป็นพี่ใหญ่ เป็นเหมือนผู้นำของครอบครัว...เงินที่อี้ชิงหาได้เขาให้น้องเก็บไว้และเขาเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่างของบ้านเอง

ลู่หานน่ะ...ยอมทำได้ทุกอย่างนั่นล่ะเพื่อคนที่เขารัก...

ค น คุ ก

 วันนี้เป็นผู้หญิงอีกคนมาเปิดประตูให้ เธอไม่ได้อยู่ในชุดนักศึกษาแต่เป็นชุดนอนบางเบาดูเซ็กซี่ บอกตรงๆว่าเซ็กซี่จนลู่หานอดจะวูบวาบตรงน้องชายไม่ได้ เป็นเรื่องที่แสนธรรมดาของผู้ชายที่เจอผู้หญิงแต่งตัวแบบนี้

วันนี้ลู่หานเลือกที่จะกระดกเบียร์กระป๋องอยู่แถวๆมุมห้อง เพราะโซฟาตัวที่นั่งเมื่อวานถูกจับจองด้วยหญิงสาวหลายคนและพวกเธอกำลังแลกลิ้นกันเองอย่างเมามัน แน่นอนเธอไม่ใช่เลสเบี้ยน แต่คงเพราะฤทธิ์ยาเสพติดที่สั่งให้เธอทำแบบนั้น

“วันนี้เอาเท่าไหร่?”ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถามลู่หาน เป็นคนเดียวกับที่ลู่หานซื้อยาด้วยเมื่อวาน ร่างโปร่งชูนิ้วว่าหนึ่งห่อก่อนจะยื่นเงินให้มันไป เงินที่ลู่หานใช้เป็นเงินล่อซื้อที่ทางตำรวจเอามาให้ใช้ มันมีเลขธนบัตรที่ตรงกับทางข้อมูลของตำรวจ

การจับกุมคงทำให้วันสองวันนี้เพราะหากนานกว่านั้นเงินที่เอามาใช้ซื้อจะถูกนำไปฟอกโดยการนำไปใช้ซื้อของต่างๆบ้างหรือนำไปจ่ายค่าอะไรซึ่งเป็นการจ่ายเงินสดไม่ลงบัญชีและนามคนซื้อ ทำให้ไม่สามารถระบุได้ว่าใครเป็นคนนำเงินล่อซื้อของทางการมาใช้

“ขอให้สนุกแล้วกัน”ผู้ชายคนนั้นพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนเดินไปขายยาให้คนอื่นอีก ลู่หานหมุนซองยาในมือก่อนจะเก็บมันลงกระเป่าอีกครั้ง เขากระดกเบียร์เข้าไปอีกอึก อีกสักชั่วโมงสองชั่วโมงทุกคนในนี้ก็คงกลายร่างเป็นพระนางเอวีกันอีกแล้ว มีบางคนกำลังถอดเสื้อผ้าออกในตอนนี้เสียด้วยซ้ำ

“ดื่มเหล้าไหมคะจื่อเทา”เป็นมินอาที่เดินเข้ามาหาและถามพร้อมรอยยิ้ม เธอเองก็ไม่ได้แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาเช่นกันแต่เป็นชุดเดรสสั้นแค่คืบสีแดงสดเจ็บตา เพิ่งสังเกตว่าวันนี้น้อยคนจะใส่ชุดนักศึกษามา คงเป็นพวกมีเรียนจึงจะใส่มา ส่วนพวกที่ไม่ได้ใส่มานี่ไม่แน่ใจว่าไม่มีเรียนหรือแฮ้งจากเมื่อคืนจนลุกไปเรียนไม่ไหวกันแน่

“ผมมีเบียร์แล้วน่ะ”ชูกระป๋องให้เธอดูว่ามีเบียร์อยู่ในมือ ลู่หานไม่ใช่ไม่ดื่มเหล้า แต่เขาเลือกที่จะดื่มเบียร์กระป๋องมากกว่าเพราะมันยังถูกปิดฝาสนิท ยากที่จะถูกใส่อะไรลงไปผสม ยิ่งงานปาร์ตี้พี้ยาแบบนี้ยิ่งไม่น่าไว้ใจ

“เบียร์ในประเทศบาดคอก็จริง แต่เบียร์นอกนุ่มลิ้นกว่านะคะ สักแก้วสิถือเป็นน้ำใจจากฉัน”มินอาพูดบอก เธอเดินไปหยิบเบียร์ยี่ห้อดังของต่างประเทศเทจากขวดใส่แก้วมาให้ ลู่หานมองดูแล้วมันไม่มีแบบกระป๋อง จะไม่รับก็คงจะเสียมารยาทและอาจมีพิรุธ ร่างโปร่งจำใจรับแก้วนั้นมาถือเอาไว้ในมือ

“เมื่อคืนฉันไม่เห็นจื่อเทาเลย ตื่นมาอีกทีก็ไม่เจอแล้ว เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง ชอบปาร์ตี้ของเราไหม?”เธอถาม ลู่หานแอบคิดอยู่ในใจว่ามินอาจะเห็นเขาได้ยังไง มีแต่เขาที่เห็นเธอเมคเลิฟกับผู้ชายต่อหน้าต่อตา

“ก็ดี แต่ฉันไม่ได้อยู่จนงานจบ ที่บ้านดันโทรตามตัวเสียก่อน เล่นของไปได้นิดเดียว แต่ของดีมากจริงๆ”เขาบอกซ้ำยังชื่นชมตัวไอซ์ที่ซื้อเมื่อวานทั้งที่มันยังนอนอยู่ในถุงซิปล็อคที่บ้าน มินอาทำท่าเสียดาย เธอบอกว่าถ้าวันนี้ที่บ้านไม่โทรมาตามแล้วก็มาสนุกกันให้สุดๆไปดีกว่า ลู่หานลอบหัวเราะ คำพูดของเธอคือกำลังชวนเขามีเซ็กส์สินะ

“ดื่มเบียร์สิคะ ก่อนมันจะหายเย็น”เธอเร่งเร้า ดันแก้วในมือลู่หานให้ขึ้นแตะริมฝีปาก เขาจำใจต้องอ้าปากรับน้ำสีเหลืองปนฟองสีขาวเข้าปากไป รสชาตินุ่มลิ้นสมราคา มินอายิ้มพราวเธอบอกให้ลู่หานดื่มอีกแต่หญิงสาวอีกคนกลับมาเรียกเธอเสียก่อนบอกว่าอยากไปเต้นกัน สาวชุดเดรสแดงทำท่าทีเสียดายที่ต้องผละไปจากลู่หานแต่เธอก็ยอมตามเพื่อนสาวไปโดยดี

ลู่หานวางแก้วลง เขาไม่ค่อยไว้ใจเลยจริงๆ ยิ่งมองรูปการณ์ของควอนมินอาที่ดูจะอยากได้เขาขนาดนั้นแล้วยิ่งไม่น่าไว้ใจ แต่ถึงกระนั้นมันก็คงเป็นแค่ผงไอซ์ที่เอามาผสมเบียร์นั่นล่ะ คงไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น ถ้าดวงดีไม่โดนก็ถือว่ารอดตัวไป ถ้าโดนเล็กน้อยช่วยตัวเองสักครั้งก็คงหาย แต่ถ้าควอนมินอาเล่นเขาหนัก...ลู่หานไม่อยากจะคิดสภาพตัวเอง

ทอดสายตามองผู้คนในห้องไปเรื่อยๆ ลู่หานคิดว่าในแก้วเบียร์นั่นต้องีอะไรจริงๆเสียแล้วเพราะเขาเริ่มเย็นวาบไปทั้งตัว รู้สึกเหงื่อจะไหลออกมาทั้งที่ในห้องก็เปิดแอร์เย็นฉ่ำ มันไม่น่าจะใช่อาการของคนที่ได้รับสารเสพติดประเภทไอซ์...เขาควรจะเมาสิ ไม่ใช่รู้สึกวูบวาบไปหมดแบบนี้

เดินไปยังที่ตั้งขวดของเบียร์นอกที่มินอารินมาให้เขา มีซองไอซ์วางอยู่ในถาดด้วยให้เทผสมเครื่องดื่มกันได้ และอีกอย่างที่วางรวมในถาดทำเอาลู่หานต้องหยิบมันขึ้นมาพิจารณา เม็ดยาสีชมพูดขนาดเท่ายาพาราแก้ปวด ไม่ต้องเดาให้ยากเลยว่ามันคือยาอะไร คงไม่มีใครเอาพารามาวางรวมกับสารเสพติดอย่างไอซ์ในปาร์ตี้เซ็กส์หมู่อยู่แล้ว

ควอนมินอาไม่ใช่แค่เล่นเขาหนัก แต่เล่นจนเขากระอักเลยทีเดียว...หล่อใส่ยาปลุกเซ็กส์ในแก้วเบียร์

เล่นไอซ์กันแล้วยังไม่พอต้องมียาปลุกด้วย ถึงว่า บางคนถึงได้เปลื้องผ้ากันตั้งแต่เริ่มงาน ลู่หานสบถ เขาคงต้องรีบกลับ ควอนมินอากำลังเต้นรำกับเพื่อนของเธออยู่และถูกประกบด้วยผู้ชายหลายคน เป็นการดีที่เขาจะรีบออกไปตอนนี้ก่อนที่ฤทธิ์ของยาปลุกจะออกเต็มที่

“รีบไปไหนวะ”ก่อนจะเปิดประตูออก ผู้ชายคนหนึ่งถามเขา ลู่หานบอกว่าแม่ตาม อีกคนก็แค่นเสียงใส่ว่าลูกแหง่ก่อนจะหันกลับไปละเลียดเบียร์ในแก้วอีกครั้ง ลู่หานไม่ได้ใส่ใจเด็กเมายา เขางับประตูปิดลงก่อนจะเดินลงจากหอพักทันที เวลานี้เขาเลือกจะโบกแท็กซี่แทนการนั่งรถเมล์ ขอให้ไปถึงบ้านไวๆก็พอ

นาฬิกาบอกเวลาห้าทุ่มแล้ว...

ลู่หานจ่ายเงินค่าแท็กซี่ก่อนจะลงจากรถทุลักทุเลเล็กน้อย ยานี่มันแรงมากจนเขาขยับไปทางไหนก็ปวดร้าว น้องชายที่มันสงบมาทั้งวันตอนนี้มันดุนดันกางเกงชั้นในอยากจะออกมาจนปวดหนึบ บ้านยังไม่ปิดไฟคงเพราะอี้ชิงเพิ่งกลับมา ลู่หานไขกุญแจบ้านเข้าไปได้ก็ไม่ได้สนใจคำทักทายของน้องชายที่ถามว่าทำไมกลับเร็วเห็นบอกว่างานดึกสองวัน

ชายหนุ่มตรงรี่เข้าห้องน้ำทันที ปลดกางเกงออกอย่างเร่งรีบจนทนไม่ไหว มือกำรอบความต้องการที่มันแข็งแน่นและพองโต ลู่หานรู้เลยว่ามันพร้อมจะใช้งานแล้ว เขาขยับมือสาวรั้งให้ตัวเอง อารมณ์ตอนนี้ทำได้แค่สาวมือเร็วๆเพราะความต้องการมันปะทุขึ้นสูงมากจนเกินควบคุม

ธารคาวหลั่งไหลออกมาจากรูส่วนปลายโดยใช้เวลาไม่นาน แต่ท่อนเนื้อที่เพิ่งคายน้ำออกมาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงสักนิด ได้ยินเสียงอี้ชิงถามดังจากด้านนอกว่าปวดหนักหรือไงถึงได้พรวดพราดเข้าห้องน้ำขนาดนั้นแต่ลู่หานก็ไม่ได้สนใจ เขาได้ยินเสียงฝีเท้ากับเสียงประตูห้องปิดลง อี้ชิงคงเข้าห้องไปแล้ว มือเรียวปลุกปั่นกลางกายของตัวเองอีกครั้งเพราะความต้องการมันยังไม่หมดลงและไม่มีทีท่าจะหมดลงง่ายๆ

ควอนมินอา...ยัยบ้านี่...

“ลู่หานฮยองกลับมาแล้วเหรอ”เสียงเรียกที่หน้าห้องน้ำเอาให้มือที่ขยับสาวรูดรั้งกายตนเองชะงัก หน้าของลู่หานบิดเบี้ยว จู่ๆก็มวนท้องน้อยขึ้นมา ยิ่งปวดหนึบไปหมด...เพราะได้ยินเสียงของมินซอก เขากัดปาก ตอบออกไปเสียงสั่น

“อืม...”ได้แค่นี้ ไม่สามารถจะพูดอย่างอื่นได้มากกว่านี้ เพราะเสียงของเขามันสั่นไปหมด

“ฮยองเป็นอะไรไหม?”น้องส่งเสียงถามอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ลู่หานประคองท่อนเนื้อที่ขยายใหญ่ เขาไม่ได้ตอบน้องไปเพราะแทบจะไม่มีแรงขยับปาก ยาที่มินอาใส่ลงในแก้วออกฤทธิ์รุนแรงเกินไป แค่ขยับเล็กน้อยก็แทบจะสำรอกเอาน้ำรักออกมาจากส่วนปลาย

“ฮยอง...ตอบหน่อย”เสียงเล็กเสียงน้อยยังถามอยู่หน้าประตู มินซอกเคาะบานประตูไม้เบาๆเพราะคนเป็นพี่เงียบไป ลู่หานเห็นการไม่ดี ถ้าเขายังคงเงียบเฉยแบบนี้น้องคงรบเร้าไม่เลิก ชายหนุ่มแตะมือลงบนกลางกายแล้วขยับรูดรั้งแรงๆหลายที ไม่นานก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เหมือนตัวจะเบาขึ้นเล็กน้อย

เขาป้ายมือที่เปรอะเปื้อนกับเสื้อผ้าตัวเองแล้วเอื้อมมือที่สั่นน้อยๆหมุนล็อกประตูเพื่อแง้มบานประตูออก

มินซอกโผล่หน้าเข้ามาทันทีที่เห็นว่าคนเป็นพี่เปิดประตูห้องน้ำแล้ว สีหน้าของคนตัวเล็กเต็มไปด้วยความกังวล คิ้วขมวดกันเป็นปมดูยุ่งเหยิง

“ผมนึกว่าฮยองเป็นอะไร ฮยองไม่สบายหรือเปล่า ผมเรียกก็ไม่ตอบ”คนเป็นน้องถาม พยายามจะดันประตูเข้าไปเพื่อดูลู่หานว่าไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ที่เห็นพี่เงียบไปนึกกลัวว่าพี่จะโหมงานหนักจนเป็นลมคาห้องน้ำ

ลู่หานขืนตัวไว้ เพราะท่อนล่างของเขาเปลือยเปล่า ส่ายหน้าช้าๆบอกกับมินซอกว่าไม่เป็นไร เขาสบายดี แต่มินซอกก็มีท่าทีไม่ได้เชื่อ

“ไม่เป็นอะไรแน่เหรอ? หน้าฮยองซีดๆด้วย”คนตัวเล็กถาม ยกมืออังหน้าผากของคนรักด้วยความเป็นห่วง ลู่หานจิกมือเข้ากับบานประตูที่จับอยู่แน่น...

...กลิ่นของมินซอก

หอม...

เขาคิดว่าน้องตัวหอมเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่ในตอนนี้กลิ่นตัวของมินซอกหอมยิ่งกว่าเก่า ลู่หานหลับตาลง กลั้นความรู้สึกอยากจะดึงน้องเข้ามากอดรัด ฝังจมูกลงไปบนเนื้อตัวนุ่มนิ่ม

“มินซอกไปนอนเถอะ”เขากัดฟันบอก พูดว่าเขาจะทำธุระส่วนตัว แล้วจึงจะงับประตูปิดทว่ามินซอกก็ยังไม่ยอมกลับไปนอนดังพี่สั่ง คนตัวเล็กดันประตูไม่ให้ปิดลงถามย้ำว่าพี่ชายคนดีไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม

“ผมเป็นห่วงฮยองนะ พักบ้างหรือเปล่า...ฮยองหน้าซีดจริงๆ”เด็กน้อยใช้มือลูบใบหน้าอีกคน ดวงตากลมดูจะคลอน้ำใสๆ คิดไปว่าพี่ทำงานไม่ได้พักเหตุผลหนึ่งก็เพราะมินซอกคือภาระหนึ่งที่เพิ่มขึ้นมาหรือเปล่า

ลู่หานหลับตาแน่น เขาไม่อาจจะทนกับมือนิ่มๆที่ลูบไล้ที่ใบหน้า กลิ่นตัวของมินซอกก็กระตุ้นให้เขารู้สึกต้องการมากขึ้น

“ถ้ามินซอกไม่ไปนอน...พี่จะไม่ทนแล้วนะ”เขากัดฟันพูดตลอดเวลา มินซอกตีหน้างุนงงไปเล็กน้อย อ้าปากจะถามว่าอะไรแต่คนเป็นพี่ก็ลืมตาขึ้นพรึ่บแล้วดึงร่างของน้องน้อยเข้าไปในห้องน้ำด้วยกันก่อนบานประตูจะปิดลงเสียงดัง มินซอกมึนงงกับท่าทีของลู่หาน ทว่าสายตาก้วกลงต่ำพบกับกายที่เปลือยเปล่าของอีกคน ใบหน้าพลันขึ้นสีแดงจัดทันทีอย่างช่วยไม่ได้ ลู่หานตรงหน้าของมินซอกกำลังหายใจแรงๆ สูดอากาศเข้าปอดเหมือนคนหอบหนัก

“ฮยอง...”คนตัวเล็กเรียกอีกคน หน้าของลู่หานซีดเผือด ดวงตาเริ่มดูล่องลอยไม่มีสติและเขยิบเข้ามาใกล้กันมากยิ่งขึ้น มินซอกเบือนหน้าหนีท่อนล่างของคนรักพร้อมทั้งหดคอหนีอีกคนที่ยื่นหน้าเข้ามาหา ดวงตากลมโตปิดลงเมื่อใบหน้าของลู่หานเข้ามาชิดจมลมหายใจร้อนๆเป่ารดใบหน้าของมินซอก

“มินซอก...”เสียงทุ้มแหบพร่า เรียกชื่อของมินซอกอยู่ข้างแก้มเจ้าของชื่อ มินซอกครางงื่อเบาๆในลำคอ ลมหายใจร้อนๆเคลื่อนจากแก้มลงต่ำไปยังลำคอ เปลือกตาของมินซอกต้องบดปิดแน่นเข้าไปอีกเพราะไม่ใช่แค่ลมหายใจที่เป่ารดทว่าลู่หานนั้นกดริมฝีปากร้อนๆนาบลงไป

ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพาลพบทำเอามินซอกตัวแข็งทื่อ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่เข้าใจว่าตอนนี้ลู่หานไม่ได้ป่วยอย่างที่มินซอกคิด...แต่พี่ชายกำลังมีความต้องการบางอย่าง...

ลู่หานละริมฝีปากจากคอของน้อง เขาร้อนไปทั้งตัว มินซอกหอมไปหมด เขาอยาก...จะจูบซับไปทั่วผิวขาวๆ มือเรียวเลื่อนไปสาละวนที่ขอบเสื้อยืดใส่นอนของคนตัวเล็กกว่า เสียงหงุงหงิงที่ร้องงื่อๆในลำคอช่างน่ารัก ฟังแล้วยิ่งอยากจะฟัดให้มินซอกจมไปกับร่าง

เนื้อตัวของมินซอกนั้นนิ่มมือ และในร่มผ้าก็ขาวกระจ่าง ลู่หานเห็นเต็มตาว่ายอดอกของมินซอกสีระเรื่อชวนมองและให้ลิ้มลองโดยการครอบครองด้วยริมฝีปาก

...แลบลิ้นออกมาโดยไม่รู้ตัว

ในตอนนี้...ลู่หานสูญสิ้นสติในทุกๆด้าน ฤทธิ์ยาเป็นสารชี้นำและร่างกายของมินซอกเป็นสารส่งเสริม ตอนนี้มันกำลังทำปฏิกิริยากันรุนแรงจนกับท่อนเนื้อกลางกายของเขา

ริมฝีปากน่ารักถูกครอบครอง ลู่หานจูบน้อง...ไม่เหมือนกับครั้งก่อนๆที่ผ่านมา มันเต็มไปด้วยความต้องการ เร่งเร้าดูดดึงรุนแรงกว่า ผละจากจูบให้น้องได้หายใจ เสื้อตัวบางก็ถูกถอดออกจากหัวกลม มินซอกลืมตาขึ้นมา ไม่เคยจะพบเจอเหตุการณ์แบบนี้ ในใจเต้นระรัวจนแทบจะระเบิด แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนและห้ามปรามคนที่เอาแต่ได้กับร่างกายของเขาตอนนี้

มินซอกเชิดหน้าเพราะยอดอกถูกเลียไล้ ใบหน้าหวานแดงซ่านไปหมด พิงกับประตูห้องน้ำเพราะขาเริ่มจะทรงตัวไม่ไหว ในกายเหมือนมีไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง กางเกงใส่นอนตัวหลวมถูกดึงลงไปกองที่ข้อเท้าเมื่อไหร่ไม่อาจรู้เพราะมัวแต่แอ่นอกเชิดหน้าสะท้านกับเรียวลิ้นที่พลิกกระหวัดเลียยอดอกจนชุ่มฉ่ำ

เนื้อตัวของมินซอกไหวระริกทุกครั้งที่ลู่หานพลิกลิ้นไปมา ปราการด่านสุดท้ายที่ปิดบังร่างกายของมินซอกเอาไว้ถูกนิ้วเรียวยาวเกี่ยวมันลงไปกองกับกางเกงนอน ลู่หานถอยตัวออกมามองร่างตรงหน้าเขาสายตาวิบวับ มินซอกเห็นแบบนั้นก็ต้องบิดตัวปกปิดส่วนน่าอายเอาไว้เพราะสะเทิ้นอายสายตาที่มองชอนไชไปหมด

“มินซอก”เสียงทุ้มแหบเรียกแต่ชื่อของมินซอก ลู่หานป้อนจูบให้น้องอีกครั้งก่อนผละออกแล้วละริมฝีปากต่ำลงมาตามเนื้อตัวขาวเนียน มินซอกสั่นไหว...ยิ่งสั่นมากขึ้นเพราะลู่หานลดตัวลงต่ำ ลากลมหายใจกับริมฝีปากไปหยุดที่ท้องน้อย คนตัวเล็กเบือนหน้าแดงจัดของตัวเองซบบานประตู ยกมือขึ้นกัดอย่างห้ามไม่ได้เพราะส่วนสงวนที่ไม่เคยได้ให้ใครเห็นนอกจากพ่อแม่ในยามเป็นเด็กกำลังถูกจับจ้องมองอย่างอุกอาจ

“ฮา...”เสียงหวานร้องขึ้นมา มินซอกแอ่นสะโพกอัตโนมัติ ถ้าหากเอาหน้าจมหายไปกับบานประตูได้เขาคงทำ ริมฝีปากของลู่หานจู่โจมครอบครองส่วนน่ารักไม่ทันให้ตั้งตัว คนที่ไม่เคยแม้จะอาบน้ำร่วมกับคนอื่นต้องมาถูกแตะต้องของสงวนเลยไม่คุ้นชิน อาการเปียกชื้นจากน้ำลายมันดูเหนอะหนะแต่กระพุ้งแก้มที่ดูดดุนไปมาทำให้มินซอกรู้สึกดี สะโพกเล็กเลยส่ายซ่านไปมาไม่อาจควบคุม

ลู่หานไม่รู้ว่าการเริ่มต้นบทรักกับผู้ชายด้วยกันต้องทำแบบไหน เขาแค่ทำไปเพราะอยากทำ อยากจะขบเม้มให้ทั่วร่าง ยิ่งเห็นเจ้ามินซอกตัวน้อยแสนน่าเอ็นดูความคิดอยากจะทำให้มันขยายร่างก็พลันเกิดขึ้น ผู้ชายเหมือนกันเขารู้ว่าตรงไหนที่จะรู้สึกดี เขายิ่งดูดเม้มมันหนักๆ

มินซอกหวีดเสียงสูงเพราะมินซอกตัวน้อยไม่ได้นอนนิ่งเหมือนเดิม มันขยายใหญ่ขึ้นจนตึงไปหมด ลู่หานใช้มือช่วยสาวตามความยาวให้ น้องส่ายหน้าไปมาร้องว่าเจ็บแต่ลู่หานก็ไม่ได้คิดจะหยุด เป็นธรรมดาของคนที่ได้ใช้ส่วนนี้นอกจากขับของเสียออกจากร่างกายมาทำอย่างอื่น ขนาดที่ขยายตัวมากเกินไปดันให้บางจุดที่เรียกว่าเส้นสองสลึงนั้นฉีกขาดเลยเกิดอาการเจ็บแบบนี้

มือของมินซอกเลื่อนมาจับที่บ่าของลู่หาน อีกทั้งยังจิกมันจนจมเล็บ สะโพกที่ร่อนเข้าหาโพรงปากของลู่หานไหวระริก เสียงติดสูงหวีดร้องไม่ได้เป็นภาษา และสุดท้ายแล้วมิติแปลกใหม่ของมินซอกก็จบลงที่น้ำคาวคลุ้งพุ่งเข้าในปากของลู่หาน

เขาคายมันออกมา...เมือกสีใสบอกย้ำชัดเจนว่ามินซอกไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน คนตัวเล็กหมดเรี่ยวแรงจะรั้งตัวให้ยืนไหวค่อยๆถอยลงมากองกับพื้นห้องน้ำ ใบหน้าแดงก่ำ หายใจหอบถี่แล้วเหงื่อผุดพรายเต็มไปหมด

เหมือนภาพตรงหน้าจะรั้งสติลู่หานกลับมาได้...

ถึงกลางกายจะยังแข็งขืนรอปลดปล่อย แต่สภาพหมดเรี่ยวแรงหน้าแดงก่ำของน้องนั้นทำให้ลู่หานได้สติขึ้นมา...เขาทำอะไรลงไป

ใครกันที่บอกว่าจะไม่สาดสีใส่ผ้าผืนนี้...

เขาพูดว่ามินซอกควรแล้วที่จะบริสุทธิ์แบบนี้ต่อไป...ไม่ควรเลยที่มินซอกจะกลับมาเปื้อนสีอีกครั้ง

ไอ้เหี้ยลู่หาน...

“เหี้ยเอ้ย!”เขาสบถ ถอยออกจากร่างของมินซอก มองร่างเปลือยเปล่าของน้อง ตามเนื้อตัวบางจุดมีรอยจูบของเขา และลำคอขาวๆนั้นเต็มไปด้วยรอยแดง หน้าอกถูกขบเม้มจนมันนูนแดงก่ำ เขาอยากจะชกตัวเอง...

“ฮ...ฮยอง”คนที่ลู่หานกำลังมองด้วยความรู้สึกผิดเอ่ยออกมาเสียงกระท่อนกระแท่น มินซอกเจ็บที่ส่วนกลางกาย และจุกที่ท้องน้อย ความรู้สึกแบบผู้ชายที่เขาเพิ่งได้รับรู้ทำเอามินซอกจุกไปหมด มันแปลกๆตอนที่รู้ว่ากำลังจะถึงจุดสูงสุด เหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้เลย

ลู่หานได้ยินน้องเรียกก็ถลาเข้าไปหา เขาประคองน้องเข้ามากอด บอกว่าขอโทษ ขอโทษ...ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขอโทษที่ตัวเองรังแกน้องโดยขาดสติยับยั้งชั่งใจ

“อย่าขอโทษสิฮะ...ผมเองก็เต็มใจ”มินซอกยกมือกอดตอบคนรัก เขาไม่ได้โกรธ แม้จะจุกท้อง เจ็บที่ตรงนั้น...แต่นั่นก็เพราะเขาเต็มใจเอง มินซอกไม่ได้ดิ้นรนและขัดขืน เขายอม...ยอมให้ลู่หานทำแบบนี้

“ถึงผมไม่ประสาเรื่องแบบนี้...แต่สักวันผมก็ต้องเจอมันอยู่ดี”มินซอกบอก กอดลู่หานแน่นขึ้นย้ำว่าเขาไม่ได้โกรธ ลู่หานไม่ต้องขอโทษ

“...”

“ผมดีใจที่ครั้งแรกที่ผมได้เรียนรู้มัน...ฮยองเป็นคนสอนนะ”พูดออกมาก่อนจะดันตัวคนรักออก มินซอกใช้มือทาบใบหน้าของลู่หานที่ซีดเซียวทั้งยังเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด คนตัวเล็กยื่นริมฝีปากกดลงบนริมฝีปากของคนเป็นพี่ก่อนจะผละออกรวดเร็ว ใบหน้าไม่อาจจะแดงไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว

“ถ้า...ถ้าลู่หานฮยองต้องการ...”คนตัวเล็กเบือนหน้าไปไม่มองลู่หาน ก่อนที่น้ำเสียงไม่มั่นใจน้อยๆจะเอ่ยประโยคต่อมาทำเอาใจลู่หานเต้นไม่เป็นจังหวะ

“เราทำกันก็ได้นะฮะ”

“รู้ไหมว่าพูดอะไรออกมา”คนเป็นพี่ถาม เขาจับใบหน้าน้องให้มองหน้ากัน มินซอกก็สบสายตาคนพี่อย่างซื่อๆ

“ผมรู้...”คนตัวเล็กพูดบอก หลุบตาลงต่ำแล้วเบียดตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดพี่อีกครั้ง มินซอกซบลงบนแผ่นอกใต้เสื้อเชิ้ตสีขาว

“...ผมรักฮยอง...ผมดีใจที่ได้เป็นของฮยอง...ให้ผมเป็นของฮยองนะ...ลู่หาน”

TBC.

ก็บอกว่าใสใสไง..........................................

อยากจะเลยเถิด แต่หน้ามันเลยเถิดไปกว่าอารมณืหื่นของพี่หานแล้ว...

ติดตามต่อตอนหน้า แน่นอนว่าพี่หานจะไปโผล่เป็นมารในพาร์ทไคฮุนอยูแล้ว 555555555555555555555555555555555555555555555555555555

#พี่ลู่คนคุก

แมลงจี่...