RESTROOM

ป้าย “กำลังทำความสะอาด” ถูกนำมาแขวน...แล้วทั้งร่างก็ถูกดันเข้ามาในความกว้างของพื้นที่โถงบริเวณกระจก...จงแดถูกดันตัวติดกับอ่างล้างมือก่อนที่ร่างสูงใหญ่สองคนจะโถมเข้าหาเขาในทันที

ใบหน้าติดหวานเงยขึ้นแทบจะทันทีที่ใบหน้าคมสันของคนหนึ่งซุกมาที่คอ อกก็แอ่นเอนเพราะถูกบีบขย้ำจากอีกคนไปด้วย สองคนสาละวนกับร่างกายของเขา แย่งกันฟอนเฟ้นไปทั่วเหมือนกำลังหาว่าที่ไหนที่จะทำให้จงแดมีความสุขมากกว่ากัน

“อย่าแย่งกันสิ คิก”จงแดร้องบอกเมื่อเห็นว่าทั้งคู่แย่งกันจะครอบครองส่วนอ่อนไหวของตนเองด้วยมือใหญ่ๆ ใบหน้าของทั้งคู่เงยขึ้นมองคนที่หัวเราะคิกๆเบาๆแล้วอดไม่ได้ที่จะเลื่อนตัวเข้าไปสลับกันจูบที่ริมฝีปากนุ่ม จงแดครางอื้ออ้าในลำคอเพราะนอกจากจูบแล้ว มือทั้งคู่ก็ยังไม่หยุดเลื้อยไล้ไปทั่วร่าง มันเฉียดตุ่มไตที่หน้าอกไปราวกับจะหยอกล้อ

“ชานยอลขี้แกล้ง”ริมฝีปากที่เพิ่งเป็นอิสระจากจูบพ่นคำต่อว่าทันที ตีมือเผียะไปที่ไหล่กว้างของคนหนึ่งที่ยังไม่เลิกปัดมือผ่านหน้าอกของเขา ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆก่อนจะหายไปเพราะริมฝีปากของร่างสูงนั้นเลื่อนประกบกับจงแดอีกครั้ง

“น่ารัก”ปาร์คชานยอลเอ่ยคำชมทันทีที่ละจูบออก ไม่ลืมประทับริมฝีปากเบาๆอีกครั้งที่ริมฝีปากสีอ่อนที่ตอนนี้ดูบวมขึ้นเล็กน้อย

คิมจงแดน่ารักไปทั้งตัว...

คนถูกชมว่าน่ารักไม่มีทีท่าจะเอียงอายขลาดเขิน กลับคล้องแขนเข้าที่ลำคอของชานยอลและอีกคนให้เข้ามาซุกที่หน้าอกของตนเอง รอยยิ้มน่ารักเผยที่มุมปาก

“น่ารัก...ก็ต้องรักเรานะ...”

ให้ตีความหมายทั้งสองคนที่ได้ฟังคงไม่ตีความหมายผิดเพี้ยน คำว่าต้องรักของจงแดคงไม่ได้หมายความถึงให้รักแต่จงแด

...มันมากกว่านั้น

“ใครจะก่อน?”เสียงทุ้มต่ำของอีกคนถามทั้งที่กำลังปลดกระดุมเสื้อของจงแดช้าๆ ชานยอลที่ถอดเสื้อยืดออกจากหัวเสร็จเมื่อครู่พยักหน้าให้ว่าเอาก่อนเลย เพราะครั้งที่แล้วชานยอลเป็นคนแทรกเข้าไปในร่างของจงแดคนแรก

เมื่อเห็นว่าอีกคนส่งหน้าที่คนแรกให้ ร่างสูงก็ยิ้มกริ่ม จงแดเห็นแบบนั้นเลยตีเข้าที่หน้าอกกว้างในเสื้อเชิ้ตสีดำ รู้หรอกว่ารอยยิ้มนั้นมันหมายความว่ายังไง

“ชานเล่ยไม่ต้องยิ้มเลย จะแกล้งเราใช่มั้ย?”เสียงหวานว่างอน บู้ปากน่ารัก ยังจำได้ว่าครั้งที่ให้ปาร์คชานเล่ยเข้ามาคนแรก ร่างสูงก็สอดใส่เข้ามารัวจนร่างกายเขาแทบจะแตกเป็นเสี่ยง...ไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่เพราะมันสุขสมมากเกินไป สุขจนหมดแรง แทบจะไม่มีอารมณ์ร่วมกับชานยอลที่รออยู่ ครั้งนั้นชานเล่ยทำเขาเสร็จไปถึงสองครั้งทั้งที่ตัวเองยังไปไม่ถึงฝั่ง

ขี้แกล้งกันทั้งนั้น...

ชานยอลเองก็ใช่เล่น หมอนี่ก็เคยปล่อยเขาค้างไม่ช่วยให้จบ...

...พี่น้องตระกูลปาร์คขี้แกล้งเขาทั้งคู่...

ยิ่งใบหน้าที่เหมือนกันอย่างกับคัดลอกวางในคอมพิวเตอร์นั้นยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกันจงแดยิ่งรู้สึกว่าเขาต้องโดนแกล้งอีกแล้วแน่ๆ

“ใครจะแกล้งจงแดกันหืม? ไอ้แฝดมันให้เรารักจงแดก่อนเองนะ...”ปาร์คชานเล่ยถามขำๆ ปลดกระดุมเสื้อลงไปสองเม็ดเผยหน้าอกเต็มไปด้วยมัดกล้ามวับๆแวมๆ กางเกงยีนสีซีดถูกถอดออกไปพาดไว้กับขอบอ่างล้างมือ ชานเล่ยยกตัวจงแดขึ้นนั่งบนพื้นขอบอ่างล้างมือ ประจูบปากกันอีกครั้ง มือควานไล้ไปทั่วร่างที่หอมหวานนิ่มมือ

ชานยอลเห็นอย่างนั้นก็กระโดดผลุงขึ้นอ่างอ้างมือที่แสนกว้างเข้าช้อนด้านหลังของจงแดเข้าไว้จนแผ่นหลังของเขาติดกับกระจก จงแดเอนกายพิงหน้าอกของชานยอล สาบเสื้อที่ถูกริดกระดุมไปจนหมดอ้าออกด้วยมือของชานเล่ย ริมฝีปากที่ประกบแลกลิ้นอยู่เมื่อครู่ผละไปละเลียดชิมตุ่มไตเล็กๆแทน ส่วนริมฝีปากสีแดงสดกลับถูกครอบครองโดยคนที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังแทน

จงแดกระตุกกายน้อยๆเพราะทั้งร่างกำลังถูกโอ้โลม โดยเฉพาะหน้าอกทั้งสองข้าง

“ช่วยก่อนสิ”เสียงชานเล่ยกระซิบแผ่ว ดึงมือของจงแดไปจับที่กลางกายของตนเอง จงแดพยักหน้าน้อยๆ ขยับออกจากอกกว้างของชานยอลที่พิงอยู่ พื้นที่อ่างล้างหน้ากว้างสมกับราคาของในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ทำให้จงแดคุกเข่าบนนี้ได้สบายๆ กายที่ไร้ปราการขวางกั้นของชานเล่ยเริ่มชูชันแล้วแต่ก็ยังต้องกระตุ้นให้ตื่นกว่านี้อยู่ดี จงแดกำมือรอบมันเอาไว้

ชานเล่ยกับชานยอลเป็นคนตัวสูง แน่นอนสะโพกของอีกคนลอยเด่นขึ้นมาจนจงแดสามารถเคลื่อนหน้าเข้าไปอ้าปากรับเอาเจ้าตัวน้อยที่เริ่มดิ้นถีบยืดแขนขาได้ง่ายดาย

เขาโลมเลียแท่งเนื้อนั้น ขบเบาๆที่ส่วนปลายอย่างหยอกเย้าจนชานเล่ยต้องดุเล็กๆ ชานยอลยกยิ้มขำ ว่าพวกเขาขี้แกล้งจงแดเองก็ใช่หยอก ชอบขบเบาๆที่ส่วนปลายทุกทีที่ออรัลให้

 “เมื่อยปากอ่ะ”เสียงหวานบ่นงุ้งงิ้ง ช้อนสายตามองชานเล่ยอย่างขอว่าให้พอ ขนาดที่ขยายใกล้จะเต็มกำลังของชานเล่ยใหญ่เกินกว่าที่ปากของจงแดจะรับไหวไปแล้ว ท่าทางขอร้องน่ารักจนชานเล่ยต้องจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากนิ่ม มือหนาจับให้จงแดลงจากอ่างล้างมือ ชานยอลยังคงนั่งพิงกระจกมองคนที่หน้าตาเหมือนกับเขาทุกประการดันจงแดเข้าชิดผนัง จัดมือเล็กให้เท้ากับผนังกระเบื้องไว้ ดึงสะโพกกลมให้ลอยขึ้น ใช้มือบีบเค้นเนื้อแน่นสองข้างจนจงแดส่งเสียงครางเครือ

ปาร์คชานเล่ย...

หรือไอ้แฝดที่ชานยอลชอบเรียก พวกเรามักจะเรียกกันว่าไอ้แฝด...ทว่าความจริงแล้วกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย ชานเล่ยและชานยอลไม่ใช่แฝดกัน แต่คงเป็นเพราะโครโมโซมที่แบ่งกับมาครึ่งๆของพ่อแม่นั้นเหมือนกับชุดก่อนหน้าทุกประการ เขาทั้งสองจึงออกมาหน้าเหมือนกันขนาดนี้

ตอนเด็กๆอาจจะแยกง่าย เพราะชานยอลเป็นพี่และตัวสูงกว่า ทว่าเมื่อเป็นหนุ่มกันทั้งคู่ อายุที่ห่างกันเพียงสองปีกับส่วนสูงที่เทียบเคียงแล้วเท่ากันเป๊ะๆนั้นทำให้เขาทั้งสองคนเหมือนกันยิ่งกว่าฝาแฝดบางคู่

เสียงครางหวานหูจากจงแดดังขึ้นเมื่อชานเล่ยกดกายเข้าไปในตัวอีกคนอย่างช้าๆ ใบหน้าติดหวานนั้นแดงขึ้นเป็นริ้วชวนให้หอมลงไปหนักๆ

ร่างกายของจงแดไหวเคลื่อนตามแรงโหมของชานเล่ย มือหนาตรึงสะโพกขาวจัดเอาไว้ เนื้อแน่นนิ่มมือถูกขยำระบายความกระสันที่กำลังปะทุอย่างหนักหน่วง

จงแดเป็นคู่นอนที่น่ารัก เพราะจงแดรู้ว่าจะทำยังไงให้พวกเขาไต่อารมณ์ขึ้นไปจุดสูงสุดได้ง่าย ตัวอย่างเช่นตอนนี้ที่ชานเล่ยกำลังซ้อนอยู่ด้านหลัง การที่จงแดหันกลับมามองด้วยสายตาอ้อนๆ โชว์ริมฝีปากบวมดึงแดงระเรื่อให้ได้เห็น...อารมณ์ของพวกเขาทั้งคู่ก็ดีดตัวสูงได้อย่างง่ายดาย

ถ้าจะถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างชานยอล ชานเล่ย และจงแด ชานยอลคงให้คำตอบไม่ได้ว่าระหว่างพวกเขาสามคนคืออะไร ที่แน่ๆคือเป็นเพียงคู่นอนชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่คนรัก...ชานยอลและชานเล่ยต่างมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว โซรีแฟนของชานยอลเป็นผู้หญิงสวย พรั่งพร้อมด้วยรูปและทรัพย์ ส่วนแฟนของชานเล่ยก็เป็นศึกศึกษาวัยใสสาวจากคณะนิเทศ

...ในส่วนของจงแด...เราแค่บังเอิญเจอกันในผับ จากนั้นก็สานสัมพันธ์ และมาจบลงที่เตียง...

จงแดรู้จักเอาใจ เขาทั้งสองคนพี่น้องถึงได้ติดใจแบบนี้ ถือว่าเป็นคู่นอนที่นานที่สุดเท่าที่เคยมีมา และเป็นเพียงคนเดียวที่เขาทั้งสองตกลงใช้ร่วมกัน...ธรรมดาแล้วชานยอลไม่อยากจะใช้ของร่วมกับน้องเท่าไหร่ แต่ในกรณีจงแด...ถือเป็นข้อยกเว้น

เสียงหวีดร้องและการโยกไหวร่างหยุดลง ชานเล่ยถอนกายออกจากจงแด ประคองกึ่งดันคนที่ขาหมดแรงกลับมาที่อ่างล้างมืออีกครั้ง ชานยอลเหมือนจะรู้หน้าที่ดี ชายหนุ่มขยับออกจากการพิงกระจกไปนั่งห้อยขาลง อวดท่อนล่างเปล่าเปลือยและแกนกายที่ชูชันเพราะเห็นฉากรักแบบจะๆต่อหน้าต่อตา

จงแดยึดชานยอลเอาไว้ สะโพกถูกดึงให้ลอยสูงอีกครั้งและแทรกเข้ามารวดเดียว

“อ๊า...ฮึ่ก”เผยอปากครวญคราง มือของจงแดผสานเข้ากับมือของชานยอลที่เอื้อมมาจับเอาไว้ ปาร์คชานเล่ยโหมกายเข้าใส่เต็มแรง ความยาวของท่อนเนื้อเสียดสีสร้างความรัญจวนให้ไม่มีหยุด จงแดไม่หยุดร้องด้วยความสุขสม ร่างกายที่ไหวโยกเสียดสีกับหน้าขาของชานยอลจนร้อนผ่าว อะไรที่ตื่นตัวอยู่แล้วเมื่อได้เนื้อนิ่มๆมาแนบนาบเสียดสีก็ยิ่งไปกันใหญ่

หมดแล้วความอดทน ชานยอลจับใบหน้าของจงแดให้เงยขึ้นสบตา ริมฝีปากกดทับยับยั้งเสียงครางที่ยังไม่หยุดง่ายๆ ลิ้นต่อลิ้นพันกันไปมาน่าปวดหัว ชานยอลใช้มือรูดความยาวของเนื้อที่เริ่มแข็งขืน ยกยิ้มมุมปากเมื่อจงแดรู้หน้าที่ดี มือนิ่มแย่งเอาท่อนเนื้อกลางกายไปครอบครอง ริมฝีปากอ้าเอาความแข็งขืนเข้าไปในปากทั้งที่ร่างยังโยกไหว

ลิ้นนิ่มๆกับผนังช่องปากอุ่นๆทำเอาชานยอลแทบจะไม่อยากอดทนรอน้องชายที่กำลังไต่อารมณ์ขึ้นไปให้สูงนั้นเสร็จก่อน อยากจะกระชากจงแดเข้ามากลืนกินกายของเขาเข้าไป กระแทกซ้ำๆอย่างต้องการ

ชานยอลจูบที่ปากอีกคนอีกครั้งก่อนจะปล่อยให้ชานเล่ยดึงตัวของจงแดออกไปห่าง ร่างสูงกระโดดลงจากอ่างล้างมือตามไปทันที จงแดถูกจับนอนหงายที่พื้นกระเบื้องยางซึ่งรองด้วยเสื้อของชานเล่ยเอาไว้ เรียวขาถูกแหวกออกกว้าง เสียงหวีดร้องดังระงมเพราะชานเล่ยโถมเข้าใส่ไม่ปราณี ร่างทั้งร่างไหวโยก เส้นผมปลิวสะบัด จงแดซี๊ดปากหลายครั้ง มือเล็กจับกลางกายตัวเองแล้วรูดรั้งปรนความเสียวซ่านที่เกิดจากด้านหลังมาไว้ด้านหน้าบ้าง

ชานยอลคุกเข่าลงข้างจงแดที่ดิ้นปัดเพราะถูกล็อกเอวเอาไว้ ชานเล่ยเข้าใกล้จุดสิ้นสุดเข้ามาทุกที ขนาดที่ยิ่งขยายทำเอาจงแดจุกไปทั่วท้องน้อย ความร้อนที่เสียดสีไม่มีลดแต่ยิ่งเพิ่ม หน้าอกนิ่มถูกชานยอลขยำขยี้เพิ่มอารมณ์ จงแดเกือบจะบิดตัวงอเมื่อชานเล่ยกระแทกเข้ามาแรงๆ และย้ำถี่ๆ เสียงทุ้มต่ำเครื่องครางในลำคอไม่หยุด เอวสอบขยับยับ แล้วทั้งช่องท้องของจงแดก็ร้อนวูบ

ร่างสูงของชานเล่ยกระตุกกายถี่ ใบหน้าชื้นเหงื่อถูกปาดเช็ดลวกๆ จงแดแผ่บนพื้นอย่างหมดท่าทันทีที่ชานเล่ยกระแทกเข้ามาครั้งสุดท้ายและปลดปล่อยเข้ามาด้านใน ความรู้สึกโหวงเข้ามาแทนที่เมื่อชานเล่ยถอนกายออกไป แต่เพียงไม่นานก็คับแน่นอีกครั้งด้วยฝีมือของอีกคนที่หน้าเหมือนกัน

ชานเล่ยคว้าทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดกายปล่อยให้พี่ชายของตนรับหน้าที่ช่วงต่อแทน แกนกายแข็งขืนเต็มที่ถูกจ่อที่ปากทางแฉะ ทั้งสารหล่อลื่นที่ร่างกายผลิตขึ้นและน้ำรักของไอ้แฝดคนน้องเปรอะเต็มช่องทางด้านหลัง จงแดหวีดเสียงลั่นเมื่อชานยอลโถมกายเข้าหา ชานยอลตรึงจงแดเอาไว้แน่น และเพราะลื่นจากน้ำรักของคนน้องเป็นทุนเดิมการสอดใส่จึงง่ายดายมากขึ้น

จงแดถูกจับวางในท่าทางต่างๆตามที่ชานยอลพอใจ  แรงโถมเข้าออกยังไม่ลดถอยลงซ้ำยังมากขึ้น จงแดอยากจะกรีดร้องให้มากกว่านี้แต่เพราะใช้พลังไปกับชานเล่ยจนเกือบหมด ตอนนี้เลยได้แต่นอนเป็นตุ๊กตาให้ชานยอลเล่น

ริมฝีปากบางยกยิ้มสวยให้กับใบหน้าคมเข้มของคนที่คร่อมเหนือร่าง จงแดยกมือแตะสันกรามคมของอีกคน ช้อนสายตามองอย่างน่ารักจนอดไม่ได้ที่จะต้องกดจูบลงไปที่มุมปากสวย แรงขยับเข้าออกยังไม่ลดละ จงแดพันหัวคิ้วมุ่น เสียงครางเริ่มแหบเครือเข้าไปทุกที ชานเล่ยก็ใส่มาเต็มที่แล้ว ชานยอลยังโถมแรงเข้ามาเต็มกำลังอีกคน ร่างกายของเขาเลยเริ่มอ่อนล้า

“ดี...ดีจัง”ร้องบอกเสียงแหบเมื่อตอนขาเพรียวทั้งสองข้างถูกดันแนบชิดหน้าออกนิ่มเผยช่องทางให้เดนชัดมากที่สุด จงแดยิ้มน้อยๆ เงยหน้าขึ้นรับจูบจากชานเล่ยที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว มือหนาของแฝดน้องเข้ากอบกุมกลางกายจงแดเอาไว้และปรนเปรอให้อย่างชำนาญ

...ไม่นานก็แตะฝั่งฝันทั้งคู่...

ชานยอลล้มพังพาบทับร่างของจงแด ชานเล่ยผละไปล้างมือและดึงทิชชู่ชุบน้ำก่อนมาเช็ดตามตัวของจงแดให้ ชานยอลไม่ได้ปล่อยข้างในแต่เลือกจะปลดปล่อยมันไว้ที่หน้าท้องขาวๆทับกับของของเจ้าตัวเอง

สองพี่น้องหน้าเหมือนช่วยจัดการกับร่างกายของจงแด จับใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิม มือหนาของคนน้องปัดผมที่ปิดหน้าผากออกให้ พยุงคนที่ไร้เรี่ยวแรงเพราะรสรักขึ้นยืน

จงแดยกยิ้ม แขนวาดขึ้นก่ายไหล่ชานเล่ยไว้ ริมฝีปากก็อ้ารับหลอดจากขวดน้ำดื่มที่ชานยอลพกใส่กระเป๋าไว้เข้าไปในปาก ลำคอแห้งผากจนเผลอดื่มน้ำเข้าไปกว่าครึ่ง

ป้ายทำความสะอาดของห้องน้ำในห้างสรรพสินค้าชื่อดังถูกยกออก จงแดค่อยๆเดินออกจากห้องน้ำตามแรงพยุงของพี่น้องบ้านปาร์ค หัวกลมๆพิงไหล่ของชานยอลแล้วหลับตาลงเมื่อได้นั่งพักที่บริเวณสวนหย่อมเล็กของทางห้าง ชานเล่ยขันอาสาไปซื้อน้ำดื่มมาให้อีกเพราะจงแดยังบ่นว่าคอแห้ง

ดวงตาเรียวรีเปิดขึ้นอีกครั้ง มือเล็กเลื่อนประสานกับมือใหญ่ของชานยอลเอาไว้ ลอบมองเสี้ยวหน้าของร่างสูงที่กวาดสายตาไปรอบๆตัวอย่างเหม่อๆ

...รักคนๆนี้...

จงแดเคยเป็นคนเสเพล เข้าผับตกเหยื่อเปิดโรงแรม แต่เมื่อเจอชานยอล...เขากลับคิดว่ากำลังตกหลุมรักแบบสุดๆ ไม่ว่าจะเครื่องหน้าคม หรือนิสัยแบบแบดบอยของอีกฝ่ายก็ดูถูกใจจงแดไปเสียหมด

ค่อนข้างแปลกใจที่รู้ว่าชานเล่ยไม่ใช่แฝดของชานยอล เพราะจากครั้งแรกที่เจอทั้งคู่ในผับนั้น ทั้งคู่เหมือนกันมาก มากจนจงแดเกือบจำผิด แต่เขาก็แยกออก เพราะชานยอลก็คือชานยอล ชานยอลนิสัยนิ่งกว่า แข็งทื่อ ไม่ค่อยโรแมนติก ผิดกับคนน้องที่อ่อนโยน...เว้นแต่เรื่องบนเตียงที่หมอนั่นไม่อ่อนโยนสักนิด

จงแดหลับตาลงอีกครั้ง...

เพราะเกิดอาการที่เรียกว่าตกหลุมรัก...จึงยอม...

ครั้งแรกจงแดไปจบกับชานยอลที่โรงแรมตามลำพัง และครั้งต่อๆมา...ร่างสูงกลับมีน้องชายหน้าเหมือนติดมาด้วย และในตอนสุดท้าย ก็กลายเป็นเซ็กส์ของสามคน...

จงแดไม่ได้ชอบที่จะมีอะไรพร้อมกันกับผู้ชายถึงสองคน เขาเหนื่อยล้า ร่างกายไร้เรี่ยวแรงเสมอหลังจบกิจกรรมอย่างว่า แต่ก็ยอม...ยอมเพราะชานยอล...

ถ้าจงแดไม่ยอมจะมีอะไรกับชานเล่ยด้วย เขากลัวชานยอลจะทิ้งกันไป ที่พยายามออดอ้อนทั้งสองคนเสมอทุกวันนี้ก็เพื่อจะรั้งคนพี่เอาไว้ให้นาน เพราะรู้ตัวเสมอว่าชานยอลไม่ได้รักจงแด เพราะชานยอลและชานเล่ยมีแฟนอยู่แล้ว...

จงแดยอมเป็นคู่นอนชั่วคราวของสองพี่น้อง ...

เพราะจงแดรักชานยอล…

เรื่องนี้จะลงเนื้อหาเป็นเรื่องสุดท้ายค่ะ อีก 8 เรื่องติดตามกันในเล่มแล้วกันนะเออ 

ใครที่ยังไม่โอนสามารถโอนได้ถึงวันที่ 31 (พรุ่งนี้...หรือใครเปิดตอนเช้าก็เป็นวันนี้) เป็นวันสุดท้ายแล้ว คาดว่าจะรีปริ้นท์ยากค่ะ ถ้าหากใครยังไม่พร้อม ประสพปัญหาเรื่องการเงินอยากจะแปะโป้งไว้รอไถ่ตัวน้องยี่สิบทีหลังให้ลงชื่อใน 

--- > https://docs.google.com/forms/d/1M1M3iirNGfE_k9cni4LhPYdl7Ol-jZ7t_l0q4O2daKc/viewform  

เอาไว้ก่อนได้ค่ะ เราจะนับจำนวนยอดส่งโรงพิมพ์ให้ (รวมถึงขายตัวออลเฉินด้วย)

ขอบคุณค่ะ ♥