ติ๊งต่อง~
เสียงแสนจะคุ้นหูดังก่อนที่ลูกค้าคนสุดท้ายในร้านจะเดินออกไป จงแดก้มหัวขอบคุณลูกค้าก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่แคชเชียร์
ดึกๆแบบนี้น่าเซ็งเป็นบ้า คนก็น้อยแถมวันนี้ยังต้องมาอยู่ร้านคนเดียวอีกต่างหาก
ก็ฮวังจองอึมนูน่าลาป่วยไปน่ะสิ เจ้าของร้านก็แสนขี้งกไม่ยอมจ้างพนักงานพาร์ทไทม์มาช่วย
ภาระเลยมาตกอยู่กับจงแดแบบนี้
...รู้งี้ขอย้ายไปเข้ากะเช้าเสียก็ดี
จะได้ไม่ต้องมานั่งแกร่ววังเวงแบบนี้คนเดียว
ติ๊งต่อง~
เสียงที่แสนจะคุ้นหูดังอีกครั้ง จงแดลุกจากเก้าอี้
ก้มหัวทักทายลูกค้าที่เข้ามาใหม่ แอบมองดูแล้วเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่
หน้าตางี้หล่ออย่างกับนายแบบ ร่างสูงเดินเข้าไปโซนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ นั่นทำให้จงแดต้องถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
คนพวกนี้ไม่อ่านป้ายหน้ามินิมาร์ทเหรอว่าไม่ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ช่วงเวลาเลยเที่ยงคืน...
“ร้านเราไม่ขายเบียร์หลังเที่ยงคืนครับ”สะกิดบอกคนที่กำลังลำเลียงกระป๋องเบียร์ใบที่สี่ลงตะกร้าถือ
ชายหนุ่มร่างสูงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหันมามองจงแด นั่นยิ่งทำให้จงแดเห็นหน้าอีกคนชัดๆ
...นี่มันดารานี่...
ปาร์คชานยอล เขาจำได้ เพราะอ่านข่าวจากแผงหนังสือในร้านบ่อย
เจ้าพ่อคาสโนว่า ควงสาวไม่ซ้ำหน้าทุกอาทิตย์
“โทษที...ผมไม่รู้”เสียงทุ้มว่าแล้วเก็บเบียร์กระป๋องเข้าชั้นวางเหมือนเดิม
วางตะกร้าลงที่เก็บแล้วเดินออกจากร้านไปทันที...
จงแดหัวเสียนิดหน่อย นอกจากจะคาสโนว่าแล้วยังเซเลปจ๋าอีกนะพ่อคุณ
ร่างเล็กหยิบป้ายไม่ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในเวลานี้มาแขวนไว้ที่ตู้เครื่องดื่ม
ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนเก้าอี้อีกครั้ง เวลาตีหนึ่งแบบนี้
แถมยังเงียบสงบไร้คน...บรรยากาศชวนจะหลับเสียให้ได้
...แอบงีบสักนิดคงไม่เป็นไรไหม?...
เดี๋ยวลูกค้าเข้ามาก็ได้ยินเสียงประตูอยู่ดี
ใบหน้าเนียนวางลงบนมือที่เท้าอยู่บนเค้าเตอร์แคชเชียร์ ก่อนพริ้มตาลง...ยังไม่ทันจะได้ปล่อยให้สติล่องลอยออกไป
เสียงประตู้หน้าร้านก็ดังขึ้นมาอีกแล้ว จงแดรีบเงยหน้าขึ้นจากเค้าเตอร์ทันที
พบร่างสูงโปร่งของคนที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อครู่ยืนอยู่ตรงหน้า ดูยิ่งใกล้ ปาร์คชานยอลก็ยิ่งหล่อ...
“มีถุงยางไหม?”เขาถาม
นั่นทำให้ความหล่อที่จงแดมองเห็นหายวับไปกับตา เจ้าพ่อคาสโนว่าไม่ทิ้งลายจริง จงแดแอบเบ้ปากเล็กน้อย
ชี้ไปยังแผงวางถุงยางอนามัยหน้าเค้าเตอร์
“มีเท่าที่เห็นครับ”ชานยอลพยักหน้าเข้าใจ
หยิบเลือกกล่องที่ต้องการส่งให้คิดเงิน มือเรียวสวยรับกล่องสีดำมาถือไว้ ตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า...ขนาดใหญ่ที่สุดเลยนะ...
แอบประเมินคนตรงหน้าด้วยสายตา ก็คงขนาดพอเหมาะกับตัวละนะ
“อิจฉาเหรอ?”อยู่ๆคำถามที่ไม่เข้าใจก็ถูกถาม จงแดมองหน้าดาราหนุ่มงงๆ
เอียงคอเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจ นั่นทำให้ชานยอลกดยิ้มมุมปาก
สายตาคมกริบลากไปทั้งตัวของจงแดเหมือนจะมองทะลุเข้าไปในเสื้อผ้า
“ฉันถามว่านายอิจฉาขนาดของฉันหรือไง??”อ...ไอ้ดาราบ้านี่มันหมายความว่าอะไรวะ?
จงแดหน้าร้อนเห่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
หยิบกล่องถุงยางสแกนราคาแล้วใส่ถุงยื่นให้ลูกค้า
“ใครจะไปอิจฉาคุณกัน
ของผมใหญ่กว่านี้เยอะ เอ้า จ่ายมาได้ละ”พูดไปอย่างโมโห
นอกจากจะเจ้าชู้แล้วยังหน้าด้านด้วยนะ พูดมาได้ยังไงว่าเขาอิจฉา
ถึงของเขาจะเล็กกว่าแต่ก็ไม่อิจฉาอยากจะใหญ่เท่าใครว้อย
คุณลูกค้าส่งเงินมาให้ รับถุงของไป แต่ยังไม่ยอมขยับไปไหน
เขาทำเพียงยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าจงแด...จะมาไม้ไหนอีก?? แล้วจงแดก็ต้องผวาเมื่อดาราหนุ่มเดินอ้อมเข้าเค้าเตอร์มาหาถึงตัว
ชายหนุ่มตกใจร้องลั่น แต่ไม่ทัน ร่างสูงจับตะครุบริมฝีปากนิ่มเอาไว้ได้ทัน
กระซิบเสียงแผ่วเบาให้ได้คนได้ยินขนลุกซู่
“...ขอดูหน่อยสิว่าใหญ่จริงหรือเปล่า”
ไม่พูดเปล่า มืออีกข้างกดบ่าของจงแดให้ลดตัวลงต่ำ จงแดจะดิ้นแต่ดาราดังก็ผลักเขาจนกระแทกขอบเค้าเตอร์
แผ่นหลังรูดกับโต๊ะลงไปนั่งกองที่พื้น ไม่ทันตั้งตัว ชานยอลพุ่งลงมาหา
มือหนาคว้าเอาที่เป้ากางเกงแล้วบีบมันอย่างแรง จงแดกรีดร้อง
เขากำลังโดนปาร์คชานยอลทำอะไร!!
“ไม่เห็นจะใหญ่ตรงไหน...หึหึ”ว่าเยาะเย้ย
พร้อมร้อยยิ้มน่าหงุดหงิด เกินกว่าความตกใจและหวาดกลัวคือความโมโหกับการดูถูกของชานยอล
จงแดสะบัดจนหลุดจากการควบคุม มือขาวสะบัดตบใส่ใบหน้าของดาราดังไปอย่างแรง ชานยอลปาดมุมปาก
ยกมือลูบแก้มที่โดนตบ
“อย่าให้ต้องใช้กำลังเลยน่า...”พูดเย็นๆ
มือหนาเลื่อนไปบีบคางแหลมเอาไว้ บังคับให้เปิดปากอ้าออก จงแดดิ้นรนแต่ตรงที่กระแทกกับเค้าเตอร์ก็ปวดเกินกว่าจะขยับร่างกายได้มากมาย
สะบัดหน้าไปมาแต่ก็ไม่พ้นริมฝีปากหนาจู่โจมเข้ามาประกบเอาไว้
ลิ้นนิ่มแทรกสอดเข้าไปกวาดต้อนเอาหยดหยาดแห่งความหอมหวาน เก็บเกี่ยวเลาะเล็มชักนำให้ลิ้นของจงแดเดินตามเกม
มือไม่อยู่เฉย เลื่อนปลดกางเกงสแล็คของพนักงานออก
แทรกเข้าไปกอบกุมเจ้าหนูน้อยที่หลับสงบสัมผัสหยอกเอินให้เจ้าของสะดุ้งวาบไปทั้งร่าง
“น่าแกล้งเป็นบ้า”ชานยอลผละจูบออกมา
ใบหน้าของพนักงานร้านสะดวกซื้อกลายเป็นสีแดงจัด คิ้วเคิ้วขมวดกันเป็นปม
ริมฝีปากบวมช้ำเผยอออกหอบคราง ไอ้ทีท่าขัดขืนตอนแรกอ่อนยวบยาบเพราะจุบหนักๆกับแรงขยับที่อยู่กลางกาย
ชานยอลถอดทั้งกางเกงและชั้นในของอีกคนออก
น้องชายตัวน้อยสีสันงดงามเริ่มจะตื่นขึ้นมาตามแรงบีบคั้นของเขา ชานยอลยิ้ม
ไหนบอกว่าใหญ่นักหนา ราคาคุยอวดเสียจริงเชียว
หมั่นไส้จนต้องแหวกคอเสื้อพนักงานออกแล้วดูเม้มแรงๆที่ซอกคอขาวให้เกิดรอย
พนักงานตัวนิ่มร้องครางฮือ มือป่ายปะไปทั่วตัวของชานยอลเมื่อเขารูดรั้งให้
ขนาดของในกำมือเริ่มขยายขึ้นเรื่อยๆ แข็งสู้มือไม่โอนอ่อน
ริมฝีปากบางครางครวญเสียงหอบกระเส่า เหงื่อเม็ดเล็กผุดที่ใบหน้าและลำคอ ชานยอลชอบใจใบหน้าหวานที่พริ้มหลบตา
ขมวดคิ้วมุ่นเอาแต่เผยอปากหอบครางนี่เสียจริง ถูกใจตั้งแต่แรกที่เห็นตอนไปเตือนเขาเรื่องซื้อเบียร์
...คิดอยู่นานว่าจะได้มาได้ยังไง...
จะครอบครองริมฝีปากของคนๆนี้ยังไง จะสัมผัสทุกสัดส่วนได้ยังไง...
สุดท้ายก็ทนไม่ไหว แผนการร้ายมันเลยเกิดขึ้นในหัว
ชั่วโมงนี้ไม่มีใครผ่านไปมาแถวนี้แล้ว เงียบสงบไร้ผู้คน...จะผิดไหมที่เขาจะ”ปล้ำ”พนักงานร้านมินิมาร์ทคนนี้ในร้าน
...ล้อเล่นน่า...
แค่ฟัดให้หายหมั่นเขี้ยวเท่านั้นเอง...
จงแดกรีดร้องไม่เป็นภาษาไปเสียแล้ว เขาวันๆทำแต่งาน กลับบ้านเช้าก็นอนหลับเป็นตาย
ไม่ค่อยได้สนใจจะระบายอารมณ์เบื้องลึกเสียเท่าไหร่
บวกกับเป็นคนไม่ได้มีอารมณ์ง่ายขนาดนั้น ไม่ได้ปลดปล่อยมานาน
พอได้รับการกระตุ้นมันทำให้ความเสียวซ่านแล่นปราดมากขึ้นเป็นหลายเท่า
ชานยอลยิ้มชอบใจ
“ขนาดแข็งเต็มที่แล้วยังเล็กกว่าฉันตอนไม่แข็งเลย...ไหนนะของใหญ่ที่นายว่า”ถามแล้วหัวเราะ
จงแดไม่สบในใจ แต่อารมณ์หวามก็ทำให้ไม่มีแรงจะต่อกร
ร่างนุ่มนิ่มนั่งพิงเค้าเตอร์แทบจะไหลลงไปนอน ท่าทางดูเชิญชวนเสียนี่กระไร
ชานยอลหยิบถุงของที่ตัวเองซื้อ คว้ากล่องสีดำข้างใน แกะเอาซองหนึ่ง กัดมุมซองด้วยปากแล้วเอาของด้านในออกมา
ยางแผ่นบางม้วนเป็นวงกลมน้ำยาหล่อลื่นเหนียวเหนอะ
ส่วนปลายของท่อนเนื้อที่แข็งขืนของจงแดถูกครอบด้วยแผ่นห่วงยางนั้นก่อนที่มือหนาจะรูดคลี่ให้ถุงยางอนามัยคลุมทั้งลำจนสนิท
...หลวม...
ขนาดขยายเต็มที่ก็ยังหลวม ชานยอลหัวเราะเล็กน้อย ขยับรูดรั้งให้ต่อ
พนักงานคนงามได้แต่เชิดหน้าส่าย
ความลื่นของถุงยางทั้งสัมผัสที่แปลกใหม่ของงผนังถุงรอบๆกายนั่นทำให้สติยิ่งกระเจิงกระจาย
“เร็ว..เร็วอีก”ขอร้องเสียงพร่า
ชานยอลยกยิ้มมุมปาก ขยับมือให้เร็วขึ้นอีกตามที่อีกคนร้องขอ
ไม่นานเสียงกรีดร้องก็ดังถึงที่สุด จงแดจิกเล็บลงกับต้นขาแน่น กระตุกร่างสั่นระริก
ปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ น้ำรักพุ่งกระทบผนังถุงแล้วถูกกักเก็บไว้ในนั้น ชานยอลถอดถุงยางออกจากท่อนเนื้อที่เริ่มยุบตัวลงแล้ว
ชูมันแล้วส่ายแกว่งตรงหน้าของจงแด...
“นี่ของนายล่ะ...”จงแดกัดริมฝีปากแน่น
ถ้าไม่เพราะเขากำลังเหนื่อยหอบกับการปลดปล่อยแล้ว
เขาอาจจะได้ตบหน้าดารารูปหล่อเข้าให้อีกฉาด ปาร์คชานยอลไม่แม้จะรู้สึกอะไรที่มาทำเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะ
ยิ่งกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันอย่างจงแดแล้วด้วย
.
.
“ฉันชักชอบนายแล้วสิ...คุณพนักงานร้านสะดวกซื้อ”
--------------------
คุยกันสักนิดเนาะ ไม่เคยทอล์คเลย
ฟิคเรื่องนี้ขายเอ็นซีค่ะ จบ ไม่มีอะไรนอกจากเอ็นซี น้ำเดินกันไปยี่สิบตอน บางเรื่องก็จัดจ้าน บางเรื่องก็หยุมหยิมสลับกันไป (จัดจ้านทุกเรื่องมั่งคงรู้สึกแปลกๆมั้ย) ใครอยากได้เก็บไว้เป็นรูปเล่มสามารถซื้อได้แล้วนะจ๊ะ เปิดโอนอยู่ค่ะ จะหาใครหน้าด้านขายเอ็นซีแบบนี้คงไม่มีแล้วแหล่ะ จริงจริ๊ง
แผนการร้ายมากค่ะ ถูกใจปุ๊บจะเอาปั๊บเลยว่างั้น
ตอบลบแผนการร้ายมากค่ะ ถูกใจปุ๊บจะเอาปั๊บเลยว่างั้น
ตอบลบ