Sledgehammer: All x Jongdae (9Person)
เดือนธันวาคมเป็นเดือนที่อากาศหนาวต้อนรับวันสำคัญอย่างคริสต์มาสที่กำลังจะมาถึง
แน่นอนว่าบริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่อย่างเอสเอ็มเอ็นเตอร์เทนเม้นต์มีหรือจะไม่ส่งบอยแบนด์อันดับหนึ่งของค่ายตอนนี้ไปตีตลาดเพลงหน้าหนาว
ในเมื่อปีที่แล้วก็เคยตีสำเร็จมาแล้ว ปีนี้ก็ต้องสำเร็จไม่ต่างกัน
เอ็กโซมีการแสดงสดเพลงใหม่ในอัลบั้มใหม่และยังฉายไปทั่วโลกผ่านแอพพลิเคชั่นน้องใหม่อย่างวีแอปให้สาวๆต่างประเทศได้สัมผัสการคัมแบ็คของหนุ่มๆอย่างใกล้ชิด
ทุกอย่างจบลงด้วยดี การแสดงของเอ็กโซเป็นที่น่าจับตามองเสมอไม่ว่าจะเป็นเพลงช้าหรือเพลงเร็ว
โซเชียลมีเดียต่างๆเริ่มประโคมรูปภาพสำหรับการแสดงครั้งนี้อย่างบ้าคลั่งตอนที่พวกเขาทั้งเก้าคนลงจากเวทีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
สมาชิกบางคนเกาะติดตามทวิตเตอร์ตลอดเวลาที่นั่งรถกลับหอพักเพื่อเก็บรูปภาพจากแฟนไซต์สวยๆเอาไว้ตั้งเป็นวอล์เปเปอร์
จงแดทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า
อยากจะหลับไปเสียเดี๋ยวนี้ถ้าไม่ติดว่ามีใครสักคนเปิดประตูเข้ามาในห้องเสียก่อน
“อื้อ...ชานยอล”ครางเรียกชื่อคนที่เพิ่งเข้ามาเสียงอ่อน
ชานยอลโถมตัวคร่อมคนที่นอนแผ่บนเตียงเอาไว้จนมิดทั้งตัว
“รู้หรือเปล่าว่าถ้าไม่อยากโดนแกล้งอย่าทำตัวน่ารัก”เสียงทุ้มต่ำกระซิบอยู่ที่ข้างหูซ้าย
มือใหญ่เหมือนพายกำลังเลื้อยเข้ามาในเสื้อจัมพ์เปอร์สีขาวที่ใช้สวมใส่วันนี้ จงแดเสหน้าหลบริมฝีปากร้อนที่ฉกลงมาหอมแก้ม
บอกว่าวันนี้ไม่อยากทำเพราะเหนื่อยเอามากๆ
แต่เหมือนคนที่ได้เปรียบอยู่บนร่างไม่ได้ฟังสักนิด
ชานยอลซุกใบหน้าเข้าที่ลำคอซึ่งเป็นที่มาของเสียงเพราะๆในการแสดงวันนี้
จูบซับที่กระเดือกเล็กๆนั่นอย่างรักใคร่
“เฮ้! นี่ไม่คิดจะพักกันหน่อยเหรอ?”น้ำเสียงขบขันดังขึ้นที่หน้าห้องทำให้สองคนที่นัวเนียผละออกห่างแทบจะทันที
ชานยอลเบ้หน้าไม่สบอารมณ์ โทษที่ตัวเองพับเพร่าไม่ปิดประตูให้ดี
มองไอ้น้องเล็กสองคนของวงกำลังยืนเท้ากรอบประตูห้องคนละด้าน
สอดหน้าเข้ามาอย่างอยากรู้อยากเห็น เซฮุนผายมือทำท่าว่าให้เชิญต่อได้เลย
ส่วนไอ้จงอินไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำทว่าเด็กหน้าง่วงนั่นตาเป็นประกายเชียวล่ะ
“ถ้าจะมายืนมองก็เข้ามาทำด้วยกันเลยมั้ยล่ะ”เสียงทุ้มต่ำว่า
มีหรือโอเซฮุนจะรู้สึกได้ว่านั่นเป็นคำประชดประชัน
น้องเล็กของวงแสดงทีท่าตกใจจนโอเวอร์ถามว่าแล้วถ้าอยากร่วมด้วยจริงๆน่ะจะได้ไหมล่ะ?
“ไม่เอาน่าชานยอล พวกนายด้วย ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว
กลับห้องตัวเองกันไปได้แล้ว”จงแดตัดบทก่อนที่สงครามประสาทระหว่างพี่โย่งกับน้องโย่งจะเริ่มขึ้น
ทว่ายังไม่ทันจะได้ลุกจากเตียงร่างทั้งร่างก็ถูกจับตรึงลงไปอีกครั้ง
ชานยอลกดน้ำหนักลงที่แขนจนร่างเล็กกว่าขยับไม่ได้ ใบหน้าหล่อเหลามีท่าทีครุ่นคิด
แล้วจงแดก็รู้สึกไม่ปลอดภัยสักนิดกับริมฝีปากสวยที่ยกยิ้มขึ้นเล็กๆนี้
ถ้าชานยอลยิ้มแบบนี้ทีไรแสดงว่ากำลังคิดอะไรเจ้าเล่ห์ๆอยู่ทุกที!
“...ก็เอาสิ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
จงแดไม่เข้าใจอยู่สักพัก
ทว่าเมื่อเห้นเซฮุนและจงอินยิ้มกว้างขึ้นมาร่างเล็กถึงต้องร้องลั่น
เข้าใจความหมายคำพูดของชานยอลในทันที
“ไม่เอานะชานยอล ไม่เล่นแบบนี้”จงแดพูดเสียงเบา
บิดแขนจะออกจากการจับกุมของคนตัวโตแต่เปล่าประโยชน์
น้องเล็กทั้งสองคนนี่ก็ไวอย่างปรอท
เพียงแป้บเดียวก็ขึ้นมาอยู่บนเตียงเมื่อไหร่ไม่รู้ จงแดกลอกตามองทางจงอินทีเซฮุนที
“พวกนายพูดเล่นกันใช่ไหม ฉันไม่สนุกนะ”เสียงหวานถาม
ทั้งที่ในใจรู้ว่ามันไม่ได้ล้อเล่นสักนิด
จะล้อเล่นได้ยังไงกันเมื่อจงอินกำลังเลิกเสื้อที่เขาใส่ขึ้นแล้วใช้ปลายนิ้วสัมผัสที่ยอดอกที่มันชูชันจากอากาศหนาว!
จงแดกัดปากฉับ
เขาเกลียดที่ตัวเองไวสัมผัสกับตรงนี้เป็นพิเศษ ได้ยินเสียงชานยอลหัวเราะแผ่วเบา
ไอ้คนที่ตรึงร่างเขาไว้ไม่ละกำลังออกสักนิด เซฮุนเห็นไม่มีทางที่จงแดจะต่อต้านได้
น้องเล็กตัวโตเลยย่ามใจก้มลงประกบปากกับกลีบปากสีแดงสดที่ส่งเสียงหวานๆ
จงแดเบิกตากว้าง ร้องอื้ออึงในลำคอ มองยังคนที่ตรึงร่างเขาไว้
ชานยอลไม่คิดจะทำอะไรบ้างหรือไง นี่คนรักของนายกำลังถูกลวนลามอยู่นะเว้ย!
“ฮะ....หวานชะมัด ไม่น่าพี่ชานยอลถึงได้หวงนัก”เซฮุนผละออก
ลิ้นร้อนๆที่เพิ่งเกี่ยวกระหวัดในโพรงปากของจงแดแลบออกมาเลียริมฝีปากอย่างเสียดาย ก็กลีบปากที่เห่อบวมขึ้นเพราะเพิ่งถูกจูบนั่นกำลังเชื้อเชิญเขาอีกรอบน่ะสิ
แต่กระนั้นโอเซฮุนก็ไม่กล้าจะชิมอีกครั้งเพราะเจ้าของน่ะกำลังมองอยู่แล้วบอกทางสายตาว่าแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ
“ผมไปเรียกพี่คนอื่นมาด้วยได้ไหม?”จงแดเบิกตากว้างกับคำพูดของคิมจงคนน้อง
อยากจะด่าว่าถ้าพูดไม่เข้าท่าแบบนี้ก็เงียบๆปากไปเสียดีกว่า
แค่ตอนนี้จงแดก็คิดว่าเขาไม่น่าจะรอดแล้ว จะไปเรียกใครมาอีกกัน
เขาไม่นิยมโดนรุมหมู่หรอกนะ ไม่สนุกสักนิดเดียว อ้าปากจะต่อว่าน้องแต่ไม่ทันชานยอลที่โฉบลงมาป้อนจูบให้
ชายหนุ่มไม่ตอบนั่นเหมือนอนุญาตไปในที จงแดเห้นจงอินเดินออกจากห้องไปเรียกคนอื่นๆคาตาของตัวเอง!
“อื้อ...”เสียงหวานเอาแต่ครางในลำคอ
เสื้อที่ถูกเลิกขึ้นไว้แล้วเปิดโอกาสให้เซฮุนเล่นกับหัวนมแข็งตั้งชันอย่างสบาย
จงแดบิดแขนอยากให้หลุดแต่ชานยอลแรงเยอะชะมัดยาด
เสียงเดินของฝีเท้าหลายคู่ดังเข้ามาในโสต คนตัวเล็กใจวูบไปอยู่ตาตุ่ม
นี่คิมจงอินมันไปเรียกใครมากัน
“แหม น่าสนุกจริงๆ”เสียงหวานๆนั่นไม่ต้องเดาได้เลยว่าเป็นคิมจุนมยอน
ชานยอลผละจูบออกไปแล้ว จงแดหน้าร้อนวูบยามที่กวาดสายตาไปมองทั่วห้อง
น...นี่ยกโขยงกันมาหมดเลยงั้นเหรอ!??
“ดีโอมาจับแขนไว้ข้างสิ”จงแดหันขวับทันทีที่ชานยอลพูดจบ
ดวงตาเรียวรีเบิกกว้าง ตวาดไล่โดคยองซูลั่น แต่มีหรือคนได้รับอนุญาตจากชานยอลจะสนใจ
เรี่ยวแรงที่มากกว่าขนาดตัวเป็นพันเท่าจับเข้ามาที่ข้อมือทันทีที่ชานยอลละมือออก
จงแดร้องออกมาเพราะมันเจ็บ ข้อมืออีกข้างถูกตรึงไว้ด้วยฝีมือของพี่มินซอกที่เรี่ยวแรงพอกันกับคยองซู
ในตาหวานฉ่ำสั่นระริกยามที่มองไปทางไหนก็มีแต่สมาชิกของวงห้อมล้ออยู่
ทุกคนยังคงสวมชุดที่คอสตูมจัดให้ในวันนี้ไม่ได้ถอดออก
สีแดงจากเสื้อของทุกคนกำลังตัดกับสีเสื้อที่จงแดใส่อย่างเห็นได้ชัด แตกต่างราวกับเป็นเนื้อทรายท่ามกลางฝูงไฮยีน่าอะไรแบบนั้น
“แบคฮยอน อย่านะ”เอ่ยห้ามเสียงสั่น
ขาถีบใส่เพื่อนสนิทเมื่ออีกคนพยายามจะถอดกางเกงเขาออก! ทว่าออกแรงถีบได้ครั้งเดียวทั้งสองขาก็ถูกจับเอาไว้
จางอี้ชิงดึงขาข้างซ้ายและจงอินจับอยู่ที่ข้างขวา ชานยอลลูบผมคนรักก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากเหมือนจะปลอบใจแต่นั่นไม่ได้ทำให้ความกลัวของคนตัวเล็กลดลงสักนิด
ในที่สุดกางเกงก็ถูกถอดออกไป จงแดร้องลั่น
ไม่รู้ว่ามือของใครที่ขยำเข้ากลางกายไม่บอกกล่าว
คยองซูที่อยู่ด้านหนึ่งก้มลงมาจูบไม่ให้ส่งเสียงออกมา
จุนมยอนแทรกกายผ่านฝูงชนจนไปอยู่บนหัวของคนตัวเล็กได้สำเร็จดึงให้คยองซูละปากออกมาแล้วประกบปากตัวเองลงไปแทน
จงแดครางอื้อในคอได้เท่านั้น จะดิ้นปัดแต่ก็ถูกตรึงร่างเอาไว้หมด
ขาเปลือยเปล่าทั้งสองข้างถูกมือคนที่จับอยู่สองคนลูบไม่หยุดโดยเฉพาะอี้ชิงที่กดจูบลงข้างในขาอ่อนด้วยทำให้เรี่ยวแรงที่มีขัดขืนแค่เล็กน้อยนั้นหดหายไปเสียหมด บอกจงแดทีว่านี่คือคนที่ร้องไห้บนเวทีวันนี่น่ะ!!!
ชั้นในถูกถอดไปไม่ทันจะรู้ตัวเลยสักนิด
จงแดเชิดหน้าขึ้นสูงเมื่อปากของแบคฮยอนครอบลงที่ส่วนหัว
น้ำลายเฉอะแฉะกำลังสัมผัสโดนมันทำให้หน้าร้อนฉ่าจนแทบระเบิด
หน้าอกข้างหนึ่งกำลังโดนครอบครองโดยเซฮุน
เด็กนั่นเลียเหมือนชอบใจเอามากๆที่จงแดต้องตัวกระทุกทุกครั้งเมื่อปลายลิ้นฉกลงมา
ให้ตายสิ จงแดกำลังรู้สึกเหมือนโดนรุมทึ้ง !!
นี่เขาไม่ได้อยู่ในเดอะวอล์คกิ้งเธอใชไหม
เมมเบอร์พวกนี้เหมือนซอมบี้ไม่มีผิด ชานยอลคอยลูบหัวอยู่ตลอดเวลา
จุนมยอนเองก็เกลี่ยนิ้วโป้งที่ข้างแก้มบ่อยๆ ส่วนปากนั้นพี่มินซอกและคยองซูกำลังไล้เลียกันละมุม
“ฮ่ะ...”เสียงหวานหลุดออกมา
แบคฮยอนละปากออกจากแท่งเนื้อกลางกายแล้ว ทว่าอี้ชิงกลับโฉบหน้าลงมาจัดการแทน
ลิ้นชื้นลากตามความยาวของมันไปจบที่ส่วนปลายตรงรูเล็กๆนั้น
ขงอินที่อยู่อีกข้างก็ไม่น้อยหน้า
คิมจงคนเล็กจูบซับที่หน้าท้องก่อนไล่ต่ำยังกลุ่มขนน้อยๆสีดำสนิท
คนเป็นน้องขำน้อยๆเมื่อเขางับกลุ่มขนนั้นแล้วจงแดสะดุ้งวาบ
แรงที่จับอยู่ที่ตามแขนขาเริ่มผ่อนลงแล้ว
แต่จงแดคงไม่มีเรี่ยวแรงจะดิ้นหนีในเมื่อมีมือหนุบหนับหลายคู่เลื้อยไล่ไปตามร่างกาย
บีบเค้นเนื้อนิ่มรวมถึงปากอีกหลายคนที่กำลังจูบไปทั่วทุกสัดส่วน อี้ชิงกับจงอินก็ปรนเปรอให้จนแทบคลั่ง
ลิ้นทั้งคู่ตวัดเลียไปรอบๆ บางครั้งจงแดสัมผัสได้ว่าสองลินนั้นกำลังกระหวัดกันเอง
บางครั้งทั้งคู่ก็ทำราวกับแย่งครอบครองจงแดอย่างนั้นล่ะ
เสื้อที่สวมใส่ถูกถอดออกไปทางหัว จุนมยอนใช้มือนวดใบหูนิ่มทั้งที่กำลังจูบขมับเบาๆตลอดเวลา
ส่วนชานยอล หมอนี่ไม่ทำอะไรไปกว่าลูบที่หัวของจงแดอยู่ตลอด
อี้ชิงและจงอินผละออกไปแล้ว
ท่อนเนื้อที่แข็งตัวจัดนั้นสั่นระริกพอกับในดวงตาฉ่ำน้ำ
มินซอกและเซฮุนกำลังก้มจัดการยอดอกข้างเดียวกัน
ส่วนอีกข้างคยองซูเป็นผู้ครอบครองเพียงคนเดียว จุนมยอนจูบปลอบอยู่ที่ขมับไม่ห่าง
อี้ชิงขย้ำเนินเนื้อก้นหลายๆครั้ง จงอินจูบไล่ตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงกลุ่มขนสีดำแล้วงับมันเล่นอีกครั้งนึ่ง
และแบคฮยอนกลับมาใช้มือกำท่อนเนื้อของจงแดเอาไว้ จังหวะชักนำนั้นเร็วและสร้างความรัญจวนให้ได้แบบสุดๆ
จงแดหลับตาแน่น
จูบปลอบข้างขมับของจุนมยอนและแรงลูบที่หัวจากชานยอลไม่ช่วยอะไรเมื่ออารมร์วาบหวามที่ถูกทั้งแปดคนกระตุ้นนั้นมันสูงจะจะปะทุแล้ว
“อื้อ แบคฮยอน”เสียงหวานเรียกชื่อคนที่ป้อนความหฤหรรษ์ให้ไม่หยุด
เหมือนจุนมยอนจะไม่พอใจที่จงแดเรียกคนอื่น
ริมฝีปากแดงจัดเลยกดทาบทับลงไปบนกลีบปากที่บวมแดง ดูดดึงพัวพันลิ้นและกวาดต้อน
มือของจงแดกำแน่น
เห็นแบบนั้นมินซอกและดีโอจึงใช้มือของตนเองประสานลงไปแทนให้คนตัวเล็กได้บีบมือของทั้งคู่เอาไว้
เรียวขาเพรียวบางเคลื่อนไปมาพอกับสะโพกที่เริ่มจะอยู่ไม่ติดพื้นเตียง
เปิดโอกาสให้อี้ชิงได้เลื่อนนิ้วไปสัมผัสช่องทางด้านหลัง
เพียงแต่เบาๆลำตัวของจงแดก็บิดพลิ้ว เสียงครางดังอยู่ในโพรงปากของจุนมอนเมื่อลีดเดอร์ไม่ยอมปล่อยให้จงแดได้ร้องออกมาเต็มเสียง
แบคฮยอนเร่งมือสาวตามความยาวให้หนักหน่วงและเน้นย้ำ จงแดตัวสั่นระริก
ก่อนจะกระตุกวูบ
“อ่ะ!”เป็นเสียงของเซฮุนที่ร้องออกมา
เมื่อส่วนที่ถูกเน้นย้ำอยู่หลายครั้งนั้นกระตุกคายน้ำรักออกมา
แรงดันพุ่งธารคาวขุ่นไปจนเปรอะหน้าน้องเล็กที่ยื่นมาใกล้
บางส่วนเลอะอยู่ที่มือของแบคฮยอน เสียงหลักของวงเน้นย้ำอีกหลายรอบ
รีดน้ำรักออกมาจนเกลี้ยงจริงๆถึงได้ละมือออก
จุนมยอนละริมฝีปากแล้วเปลี่ยนเป็นจูบที่ขมับเหมือนเดิม
นิ้วโป้งยังคงเกลี่ยที่แก้มร้อนจัด มองที่ชานยอล คนรักของจงแดยิ้มน้อยๆ
มือหนาลูบหัวของเขาครั้งสุดท้ายก่อนลุกออกจากเตียงไป
“ขอชิมหน่อยสิ”เสียงของคยองซูเอ่ยขึ้น
จงแดหลับตาลงเมื่อทั้งตัวเบาสบายเหมือนไร้แรงโน้มถ่วงแบบนี้
ที่เห็นสุดท้ายก่อนจะหลับตาลงคือแบคฮยอนยื่นมือมาตรงหน้าของคยองซู กลิ่นคาวนั้นแรงจนจงแดเกือบสำลักเพราะยังหายใจหอบ
หน้าท้องมีลิ้นของใครหลายคนกำลังลงลิ้มชิมรสหวานกลิ่นคาวที่ถูกปล่อยออกมา
ใครสักคนคว้านปลายลิ้นลงในหลุมสะดือ จงแดร้องครางไม่เป็นภาเมื่อมันเสียวซ่านจนไอ้นั่นที่ฟุบไปแล้วแทบจะแข็งตัวอีกครั้ง
ความกระสันที่ก่อเกิดทำให้ต้องเปิดเปลือกตามองอีกครั้งจึงพบว่าเป็นจงอินที่ละเลงลิ้นอยู่ตรงนั้น
อี้ชิงและพี่มินซอกเลียบริเวณหน้าท้องจนสะอาด
จงแดไม่อยากจะเชื่อว่าแต่ละคนกลืนมันลงไปในท้องจนหมด
คยองซูยังคงดูดเลียมือของแบคฮยอนร่วมด้วยจุนมยอนที่ขอแจมลิ้มรสน้ำรักของจงแดด้วยอีกคน
“ออกกันไปได้แล้วน่า”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นทำให้แต่ละคนที่ยังไม่อิ่มในการกลืนกินนั้นตีสีหน้าเซ็ง
รสชาติหวานติดปลายลิ้นยังมีอยู่บนตัวของจงแดเล็กน้อย
จงอินจูบที่สะดือสวยเป็นครั้งสุดท้ายอย่างตัดใจก่อนลุกขึ้นจากเตียง
คนอื่นๆก็เช่นกัน บางคนอ้อยอิ่งแต่ไม่ทันไรก็ต้องลุกพรวดขึ้นเพราะชานยอลมากระชากออกไป
จงแดมองเพื่อนร่วมวงแต่ละคนค่อยๆออกไปจากห้องจนคนสุดท้าย
ปิดด้วยการล็อกประตูให้ด้วย
ทัศนียภาพที่ถูกรุมล้อมจากคนแปดคนกลายเป็นเพดานสีขาวสะอาดของห้องพักเช่นเดิม
ชานยอลนั่งลงบนเตียง จงแดเพิ่งเห็นว่าอีกคนไม่ได้ใส่เสื้อ
ชุดที่คอสตูมจัดให้นั้นถูกถอดออกไปแล้ว ทั้งกางเกงก็ด้วย
คนตัวเล็กมองกลางกายที่ดุนดันอยู่ในชั้นในสีเข้มแล้วก็ร้อนหน้าฉ่าอีกรอบ
มันบอกได้ดีว่าชานยอลกำลังต้องการ
เพียงแค่ชั้นในถูกเกี่ยวลง
อะไรที่ตื่นตัวเต็มที่ก็เด้งผงาดในทันที จงแดสะดุ้งตกใจ ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างเอ็นดูจากคนรัก
จงแดยู่หน้า ยังมีหน้ามาขำอีกนะปาร์คชานยอล
“ขำอะไรเล่า”ถามทั้งที่ขากำลังถูกแยกออกกว้างอีกครั้ง
ชานยอลไม่ได้ตอบ แต่กลับถามกันว่าขอเข้าไปได้ไหม นั่นยิ่งทำให้หน้าจงแดร้อนเข้าไปใหญ่
ให้ตายเหอะ เขานอนไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้ มือก็ยังเจ็บจากที่โดนตรึงเอาไว้
จะมีเรี่ยวแรงไปต่อต้านได้ไหมล่ะ
รอยจีบด้านหลังที่อี้ชิงได้สัมผัสเมื่อครูถูกทาบด้วยแกนกายซึ่งพร้อมรบ
จงแดเชิดหน้าขึ้นยามที่คนรักค่อยๆดันตัวเข้ามา คราวนี้ไม่มีจุนมยอนที่ปิดกั้นเสียงของจงแดเอาไว้
เสียงแหลมสูงจึงกรีดร้องออกมาได้อย่างอิสระ เสียงของจงแดหวานหู
ยิ่งได้ยินชานยอลยิ่งกดกายเข้าไปลึกขึ้นกว่าเดิม
การขยับเป็นไปลำบากเพราะไม่ได้ใช้สิ่งช่วยอย่างเจล
ทว่าอีกไม่นานร่างกายก็จะขับสารมาช่วยหล่อลื่นเองอยู่ดี
กลิ่นคาวที่จงแดปล่อยออกมานั้นอบอวนยามที่ชานยอลก้มไปจูบอีกคน
แต่กลิ่นพวกนั้นก็เหมือนจะกระตุ้นเร้าร่างสูงได้อยู่ในที
เพราะได้กลิ่นมันแล้วขนเขากลับลุกชันขึ้นมาไม่ทราบสาเหตุ
สะโพกสอบขยับง่ายขึ้นเมื่อสารคัดหลั่งของร่างกายถูกปล่อยออกมา
เสียงของจงแดยังไม่หยุดเปล่งออกมา มันไพเราะกว่าดาราเอวีญี่ปุ่นที่เคยดู
หวานกว่านักร้องสาวเสียงดีของทางค่าย และน่าฟังกว่าสกุณาตัวไหนบนโลกนี้
ร่างกายผอมบางถูกจับพลิกคว่ำและชานยอลตามประกบจากด้านหลัง
การสอดใส่เป็นไปอย่างลึกซึ่งกว่าเดิม ขาเรียวถูกจับแนบชิดเพื่อลดพื้นที่เสียดสีให้แน่นแฟ้นมากขึ้น
ชานยอลกัดฟันแน่น
ช่องทางนี้เขาเข้าไปสำรวจมากหลายครั้งแต่ทุกครั้งก็ยังสร้างความประทับใจให้ได้เสมอ
มันคับแน่นเหมือนยังเพิ่งถูกชำแรกเข้าไปในครั้งแรก
ผนังอ่อนนุ่มก็เต้นตุบตอดรัดท่อนเนื้อของเขาตลอดเวลา ไม่รู้จงแดดูแลมันยังไง
เขาไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้หรอกเพราะไม่เคยถูกใครทำแบบนั้นมาก่อน
ก็ลองมาเสียบเขาสิจะได้แจกหมัดให้สักสองสามเปรี้ยง...
“อา...ลึกดีจังชานยอล”เสียงชมคั่นเสียงคราง
ใบหน้าของจงแดบิดเบี้ยว คิ้วเส้นตรงนั่นขมวดมุ่น
สะโพกเนื้อน้อยร่อนขยับรับกับจังหวะที่ชานยอลเป็นผู้นำ
“นอนตะแคงสิจงแด”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยสั่ง จงแดทิ้งตัวลงบนเตียง
ขาข้างหนึ่งถูกยกขึ้น ส่วนอีกข้างยังคงราบกับพื้น ชานยอลนั่งคร่อมทับขานั้นเอาไว้
อีกข้างที่ยกขึ้นเผยให้เห็นช่องทางแฉะเฉอะ
จงแดหน้าแดงน้อยๆที่เห้นชานยอลจ้องมันอยู่แบบนั้น
เสียงหวานงุบงิบว่าถ้าจะเข้าก็รีบๆเข้าไปเสียสิ คนได้ฟังยิ้มมุมปาก
จดจ่อท่อนเนื้อก่อนดันเข้าไป
“ฮ...ฮ่ะ!”จงแดกัดปากฉับยามจะส่งเสียงออกมา
ชานยอลเริ่มขยับตัว อะไรที่นอกเหนือจากท่อนเนื้อยาวนั้นเสียดสีกับขาของจงแดจนมันร้อน
ขนอ่อนถูกแลกเปลี่ยนประจุกับอีกสิ่งทำให้เกิดการสปาร์คน้อยๆพาให้ยิ่งเสียวซ่านเข้าไปใหญ่
เจ้าหนอนน้อยที่หลับไปแล้วเริ่มถูกปลุกขึ้นมาอีกรอบ ชานยอลใช้มือรูดรั้งให้ในทันทีที่เห้นว่าคนรักเริ่มมีอารมร์อีกครั้ง
เอ่ยแซวว่าจงแดเดี๋ยวนี้ต่อได้ถึงสองน้ำเลยทีเดียว
ทั้งที่เหมือนก่อนปล่อยครั้งเดียวก็เหนื่อยพับแล้วแท้ๆ
จงแดไม่ตอบอะไร
แรงเสียดสีที่ด้านหลังนั้นทำให้ร่างกายวูบวาบเหมือนอยู่ที่หนาวแต่แดดร้อนจัด
มือของคนรักกำลังช่วยปลุกปั่นด้านหน้ายิ่งทำให้หมดเรี่ยวแรงแม้แต่ละผงกหัวมามองหน้าชานยอลให้เต็มตา
สิ่งที่จงแดทำได้เพียงแค่พาดขาที่ถูกยกขึ้นไว้กับบ่ากว้างแล้วปล่อยเสียงครางให้ดังลั่นเท่านั้นเอง
ชานยอลเลียริมฝีปากที่แห้งแตก
เขาขยับเร็วขึ้นเมื่อรู้ตัวเองว่ากำลังจะถึงจุดสุดยอด
มือหนาก็เช่นกันมันปรนเปรอจนของจงแดแข็งแน่น ชานยอลเร่งมือ
อยากให้คนรักเสร็จพร้อมกัน
“จะออกแล้วชาน...อ่ะ...ฮ่า!”เสียงหวานเอ่ยบอก
ได้ยินแบบนั้นชานยอลก็ยิ่งเร่งมือมากขึ้น สะโพกยิ่งกดเข้าไปเร็วรัวมากกว่าเดิม
เสียงจงแดยังคงร้องคราง ร่างกายผอมบางนั้นกระตุกถี่เหมือนจะชักแต่ก็ไม่ใช่
ท่อนเนื้อที่ชานยอลกำลังกอบกำเอาไว้นั้นคายน้ำเมือกเหนียวออกมาทะลักทะลายกว่าในครั้งแรกเป็นเท่าตัว
ชานยอลซี๊ดปากเสียงดัง เขาหลับตาแน่น ลามือมาดึงเอวบางเอาไว้
ยึดมันก่อนกระแทกเข้าไปแรงๆหนักๆสองถึงสามครั้ง
ความอุ่นร้อนพุ่งฉีดเข้าไปในร่างของจงแด
แกนกายที่ยังแช่ในช่องทางนั้นเต้นตุบ ชานยอลลืมตาขึ้นมา
มองกายตัวเองไม่หยุดดิ้นในตัวของจงแด ร่างสูงถอนมันออกมา
ขยับมือรีดอีกหลายๆครั้งให้คายน้ำกามออกมาจนหยดสุดท้าย
“จงแด...”ชานยอลเรียกคนที่ฟุบลงไปนอนกับพื้นเตียงเรียบร้อยแล้ว
จงแดหายใจหอบ ตาปรือปรอย หน้าแดงก่ำ ดูแล้วน่าจับปล้ำอีกสักรอบแต่ก็สงสารไม่หยอก
ถ้าถูกทำอีกครั้งมีหวังต้องไข้ขึ้นแน่ๆ ชานยอลจับให้คนรักนอนในท่าทางดีๆ
เขาหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวแล้วเอาอีกผืนหนึ่งไปชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดให้คนรัก
ไม่ลืมสอดนิ้วเข้าไปคว้าเอาอะไรที่ปล่อยทิ้งไว้ด้านในออกมาด้วย
“ฮื่อ ยอลอา...”จงแดเรียกคนรักทั้งที่ลืมตาไม่ขึ้นไปแล้ว
สัมผัสเย็นๆทำให้ขนลุกได้ไม่ยาก
อากาศยิ่งหนาวคนถูกความชื้นสัมผัสร่างยิ่งหนาวขึ้นไปอีก ชานยอลยกยิ้มเอ็นดู
คลี่ผ้าเช็ดตัวผืนเปียกตากลวกๆที่ชั้นวางของในห้องก่อนจะลากผ้านวมผืนหนาคลุมร่างของคนรักเอาไว้
ตัวเขาเองก็สอดร่างเข้าไปในผืนผ้าหนานุ่มและอบอุ่นเช่นเดียวกัน
จงแดขยับซุกเข้าที่ไหล่กว้าง เนื้อต่อเนื้อแนบชิดนั้นอุ่นกว่าผ้านวมผืนไหน
“ชานยอล...ฉันไม่ชอบเลยนะวันนี้”เสียงหวานเอ่ยอู้อี้
อยากจะหลับเต็มทนแต่ขอบ่นบางอย่างที่ไม่ชอบใจกับคนรักก่อน ได้ยินเสียงชานยอลหัวเราะ
ตาที่ปรือปิดเลยลืมขึ้นก่อนจะกำมือชกร่างคนรักที่อยู่ใกล้จนได้ยินเสียงใจเต้นไปทีหนึ่ง
ชานยอลถามว่าไม่ชอบอะไร จงแดได้แต่ยู่หน้า
ชานยอลรู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องที่ให้เมมเบอร์คนอื่นมาทำแบบนี้
มันไม่ใช่ครั้งแรก...แต่ไม่เคยเยอะขนาดนี้...
มีบางครั้งที่ชานยอลใจดีให้เมมเบอร์มาร่วมสนุก
แต่ไม่เคยให้มากกว่าจับต้องเรือนร่างและจูบ จงแดเองก็ไม่ได้ชอบหรอกแต่ก็ไม่ขัดอะไร
ตอนเป็นเทรนนี่พวกเขาก็ทำแบบนี้กันบ่อยไปเสียด้วยซ้ำ
เพราะฉะนั้นแม้จะตัดสินใจคบกับชานยอลแล้วแต่ก็ไม่กระดากใจมากมายที่จะทำแบบเดิมๆ
แต่ก็นั่นล่ะ เขาไม่ขัดแต่ก็ไม่ชอบ
ยิ่งมารุมแบบนี้แล้วด้วย มือที่จับไปทั่วร่างกาย
ทุกอย่างประดังประเดเข้ามาปลุกเร้าจนจงแดแทบคลั่ง มันเกินที่จงแดจะรับไหว
เส็จครั้งแรกเขาก็แทบจะหลับพับแล้ว รู้ว่ายังไงชานยอลก็ต้องเข้ามาอีก
แล้วเซ็กส์ของคนรักก็ไม่ใช่เซ็กส์ที่น่าเบื่อ มันจัดจ้าน เติมเต็ม ดึงเร้าอารมณ์
จงแดกลัวว่าสักวันเสียงเขาจะหายเพราะครางมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ
“ถ้าพรุ่งนี้ฉันเพลียจนทำงานไม่ได้นายตายแน่ปาร์คชานยอล”จงแดเหนื่อยจะพูดกับคนรักแล้ว
คนตัวเล็กซุกหน้ากับอกของชานยอลก่อนจะปล่อยลมหายใจให้ต่อเนื่อง
ความเพลียล้าจากทั้งงานแสดงสดและเรื่องเมื่อครู่ทำให้หลับได้อย่างง่ายดาย
ชานยอลขยับให้จงแดนอนบนแขนตัวเอง
อาจจะชาแขนสักหน่อยแต่ก็ได้กอดคนรักเอาไว้ตอนนอน
ริมฝีปากหนากดจูบลงบนกลุ่มผมที่เขาลูบอยู่ตลอดเวลาที่พวกคนอื่นทำเรื่องแบบนั้นกับจงแด
เขาก็ไม่อยากจะให้ไอ้พวกนั้นทำแบบนี้เท่าไหร่หรอกนะ แต่มันเคยทำมาก่อน
ถ้าเขาไม่ยอมมันก็บอกจะไปทำลับหลัง และจะทำให้มากกว่าจับและจูบแน่ๆ
เขาเลยต้องยินยอมให้สมาชิกคนอื่นเล่นกับร่างกายคนรัก
เขาทำแค่ลูบหัวจงแดตลอดเวลาที่สมาชิกคนอื่นทำเรื่องแบบนั้น
และเขาจะไม่ร่วมเล่นกับพวกนั้นโดยเด็ดขาด เพื่อจะบอกว่าเขาอยู่ตรงนี้ และเขาจะไม่เป็นหนึ่งในคนที่รุมเล่นร่างกายของจงแด
เพราะร่างกายของคนรักสำหรับเข่าไม่ได้มีเอาไว้สำหรับเล่นสนุก...
รู้ดีว่าจงแดไม่ชอบ พักนี้เขาก็เล่นไม้แข็งกับพวกนั้นบ่อยขึ้นแล้ว
ถ้าเขาไม่ให้เล่นก็ไม่มีทางได้เล่นกับจงแด ต้องเฉพาะวันที่เขาอนุญาตเท่านั้น
ถ้าไม่ทำตามน่ะเหรอ...
ก็เสียเงินซื้อรองพื้นมากลบรอยช้ำที่หน้าเองแล้วกัน...
เอาใจช่วยพี่ชานนะคะ...สักวันพี่ต้องปราบพวกนั้นอยู่หมัดแน่นอน
แต่กระนั้นเถอะ อิหนูนี่ก็น่าแกล้งเหลือเกิน ใครก็อยากจะใกล้ชิด
ฮืออออออออออออออออออออออออออ
สารภาพว่าแต่งแบบรุมครั้งแรกเว้ย ฮือออออออออออออ
อายอ่ะ เป็นคนใสๆแท้ๆ ทำอะไรลงไปวะ!!!!!
สามารถแท็กได้ที่ #ฟิคสั้นของจี่
หรือ #malanggisf ค่ะ เราไม่ลงในเด็กดีนะอันนี้
ถ้าไม่เม้นก็แท็กแล้วกันเนาะเพราะเม้นในบล็อกต้องใช้กูเกิลแอคเค้าท์
เห็นนุ้งใส่ชุดแปลกจากชาวบ้านแล้วอยากแต่งแบบนี้เลยไม่รู้ทำไม จิตใจอกุศลมาก บ้าเจรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เราทิ้งฟิคที่แต่งอยู่การนี้เลยเหรอ 55555555555555555555555555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น