BEDROOM

เหนื่อย...

งานเยอะจนท่วมหัวแบบนี้ทำเอาปาร์คชานยอลถึงกับต้องกินยาพาราวันละหลายเม็ด ไหนจะปิดโปรเจ็คงบ ไหนจะนัดคุยงานกับคุณนายจอมเรื่องมาก ทำงานออแกไนซ์มันช่างวุ่นวายเสียจริง

 “นอนแล้วเหรอ?”วางกระเป๋าลงพร้อมถามคนที่นอนอยู่บนเตียง คิมจงแดหันมาบึนปากใส่ก่อนกลับไปสนใจมือถืออีกครั้ง คาคาโอคุยกับเพื่อนของตัวเองไม่สนใจชานยอลอีก

...เออดี...เหนื่อยมาแล้วยังเจอเมียงอนใส่ไม่รู้เรื่องรู้ราว...

ปาร์คชานยอลไม่ใช่คนที่ชอบง้อใคร ถ้าไม่มีเหตุผลก็ไม่จำเป็นต้องพูดกัน ร่างสูงคลายไทลงเดินเข้าห้องน้ำไม่สนใจคนรักอีก พอแผ่นหลังกว้างหายลับเข้าห้องน้ำไป คนที่สนใจแต่โทรศัพท์ก็พ่นลมหายใจฟืดออกมา คิ้วขมวดมุ่น ปากบึนแบะ พลิกตัวนอนหงาย โยนมือถือไปอีกทางด้วยความหงุดหงิด

ปาร์คชานยอลโง่หรือโง่...บางที่จงแดก็อยากจะเอาสมองลิงมาใส่สมองคนรักตัวเองแทนนะ มองบ้างไหมว่าวันนี้เขาแต่งตัวแบบไหน หรือในหัวสวยๆนั่นมีแต่เรื่องงาน

...อุตส่าห์อ่อยขนาดนี้นะ...

อุตส่าห์หาเสื้อตัวบางๆ กางเกงขาบานๆสั้นๆมาใส่ หรือปาร์คชานยอลไม่ทันมองหรือกามตายด้าน ทำงานมากจนลืมมีอารมณ์ทางเพศไปแล้วหรือเปล่า??

บอกกันตามตรงว่าจงแด “อยาก” แล้วก็เป็นมาหลายวันแล้ว ให้ช่วยตัวเองก็พอไหวแต่มันไม่ถึงใจจนถือว่าเติมเต็ม ต้องการมากกว่านั้น แต่คนรักก็ไม่สนใจกันสักนิด กลับบ้านมาหัวถึงหมอนก็นอนหลับเชียว ให้ไม่หงุดหงิดไหวไหมล่ะ?

...วันนี้ยังไงก็ต้องมีอะไรกันให้ได้แหละ...

จงแดไม่ยอมเสียเวลาอ่อยแบบเปล่าๆหรอกนะ...คนรักที่อาบน้ำเสร็จเดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันร่าง จงแดยิ่งต้องการมากขึ้นไปอีก ลูบกลางกายที่นูนขึ้นมาอย่างไม่อายใครเบาๆแล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่ง หย่อนขาลงจากเตียง เดินเบาๆไปหาคนที่ยืนเช็ดผมอยู่ที่ตู้เสื้อผ้า

กอดชานยอลจากทางด้านหลัง เนื้อผ้าบางเบาแนบกับแผ่นหลังชื้นน้ำจนเปียกไปด้วย จงแดเลื้อยมือไปยังส่วนที่อยู่ใต้การปกปิดของผ้าเช็ดตัว คลายปมจนผ้าผืนสีขาวร่วงไปกองอยู่ที่พื้น ร่างกายชานยอลเปลือยเปล่า

 “ทำอะไรน่ะพี่”อีกคนถามเสียงเขียว เดาออกเลยว่าคงง่วงนอนเต็มแก่ แต่มีหรือจงแดจะยอมปล่อยไปอีก รั้งแขนหนาให้อีกคนเดินทางทางเตียงก่อนจะผลักร่างสูงลงไปนั่ง ไม่ทันจะตั้งตัวก็ก้าวขึ้นคร่อมนั่งทับในทันที สะโพกบดเบียดไปบริเวณกลางกายที่เปลือยเปล่า ขยับเข้าออกเสียดสีจนชานยอลร้องครางเบาๆ

 “เหงาอ่ะ...อยากกอด”กระซิบเสียงหวานแล้วจูบข้างมุมปากอย่างยั่วยวน ชานยอลหัวเราะเบาๆ แม้ร่างกายจะเหนื่อยล้า แต่คนที่มายั่วนี่ก็เกินไปแล้ว

...ทนไม่ไหวหรอกนะ...

จับชายเสื้อตัวบางเลิ่กขึ้นไปกองที่เหนืออก บีบเค้นยอดอกสีเข้มแผ่วเบา    จงแดหรี่ตาลงรับสัมผัสที่ถูกหยิบยื่นให้ ก่อนจะแหงนหนาเชิดเพราะริมฝีปากของคนรักครอบครอง แลบลิ้นเลียกระหวัดจนตุ่มไตนั้นเปียกแฉะชื้น จงแดเกี่ยวกางเกงออกไปโยนทิ้งอย่างรู้หน้าที่ ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งสองแนบชิดสนิทจนสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุ นิ้วเรียวสวยกรีดลากตามความยาวของท่อนเนื้อคนรักที่เริ่มจะแข็งสู้มือทีละน้อย หัวเราะคิกคักกับส่วนปลายที่เริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมา

 “ชานยอลอยากแล้วเหรอ”ถามกลับเสียงยั่ว ชานยอลกัดปาก อยากจะงับใบหูเล็กๆนั่นให้หายหมั่นเขี้ยว

 “รีบๆทำเถอะน่า จงแดเองก็อยากไม่ใช่เหรอ?”ชานยอลบอก เขารู้มาตลอดว่าคนรักต้องการอะไร หลายครั้งที่เห็นอีกคนมีท่าทียั่วเย้าให้เขาร่วมรักด้วย แต่เขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง

เหตุผลมันก็เพราความเหนื่อยที่สะสมนั่นล่ะ กลัวว่าหากได้ระบายอะไรออกไป จะเป็นคนรักเองที่ทนรองรับไม่ไหว

...เพราะเขาก็เก็บกดความอยากของตัวเองอยู่เหมือนกัน...

หนั่นเนื้อแน่นแข็งตึงได้อย่างรวดเร็ว จงแดผิวปากหวือ แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองยั่วคนที่นั่งพ่นลมหายใจเข้าออกอย่างระงับอารมณ์ กลัวจะผลีผลามกระชากอีกคนเหวี่ยงลงไปนอนแล้วสอดแทรกเข้าไปเหมือนคนตะกละตะกลาม

เพราะไม่ได้ทำนานนิดหน่อย เจลหล่อลื่นถึงต้องถูกหยิบเอามาใช้ จงแดผลักอกให้ชานยอลนอนราบกับพื้นเตียง ป้ายเจลไปทั่วแท่งร้อนของชายหนุ่ม อีกส่วนปาดป้ายที่ทางด้านหลังตนเอง ค่อยๆกดร่างลงให้ร่างกายได้กลืนกินเนื้อตัวของ   ชานยอลทีละนิด ความเย็นของเจลแทรกซึมเข้าไปพร้อมกับการแทรกสอดนั่นทำให้ขนแขนลุกเกรียว มือเล็กยันค้ำหน้าอกอีกคนไว้แผ่วๆ เมื่อลงไปสุดแล้วจึงยกสะโพกขึ้นช้าๆอีกครั้ง ชานยอลพลิกหน้าไปมาอย่างจะขาดใจ ต้องการจะตรึงสะโพกเล็กเอาไว้แล้วกระแทกกายเข้าไปแรงๆ

“แรงอีก”กระซิบเสียงพร่า จงแดหัวเราะคิก แต่ก็ยอมเพิ่มความแรงและเร็วให้ตามคำขอ เพียงเท่านั้นเสียงครางกระเส่าก็ดังลั่นอย่างฉุดไม่อยู่ ชานยอลประคองสะโพกอีกคนไว้ เสียงเนื้อแก้มก้นกระทบหน้าขาดังพั่บๆดูคล้ายจะน่าอาย แต่ในเวลานี้ที่ราคะบดบังทั้งสองฝ่าย เสียงนี้มันช่างน่าภิรมย์

จงแดก้มลงจูบปากคนรัก แลกลิ้นพัวพันเหนี่ยวนำให้อีกคนพับลิ้นตาม จะขาดใจกับบทรักที่ดำเนินอยู่ในตอนนี้ ขาสองข้างถูกจับแหวกอ้าน่าเกลียด ชานยอลสอดมือดันใต้ข้อพันเข่าจนตัวของจงแดแทบลอยได้ มือเล็กเปลี่ยนมายันพื้นเตียงเอาไว้ ลอยสะโพกให้อยู่ในอากาศ

คนที่อยู่ด้านใต้กระแทกสวนขึ้นมาไม่มียั้ง เสียงกรีดร้องดังสนั่นเพราะความถึงอกถึงใจ ยอมรับว่าจงแดพอใจกับรสรักครั้งนี้ และชานยอลเองก็เช่นกัน บอกแล้วว่าหากได้ทำรักคงจะใส่รุนแรงแน่ๆ

 “อา...แน่น”เสียงทุ้มครางแผ่ว เร่งกระแทกกายใส่จงแดที่ร้องไม่หยุด จิกเล็บเข้ากับผ้าปูจนยับย่น แรงกระแทกส่งส่งเร็วระรัว ไม่นานก็กระตุกเกร็ง ตัวของจงแดโยกไหวหอบโยน จาที่ถูกดันให้ลอยได้ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ทั้งร่างล้มพังพาบไปกองที่อกของชานยอล หมดแรงจะทำอะไรได้แต่ผ่อนลมหายใจออกมาผ่านการหอบ

ชานยอลยกมือลูบหัวคนรัก ก่อนจะกดจูบบนปลายจมูกรั้นอีกครั้ง

“เจ็บไหม??”ถามด้วยความห่วงใย เพราะเขาใส่แรงลงไปหนักมากจริงๆ ทว่าจงแดส่ายหัว ไอ้เจ็บมันก็มีนิดหน่อย แต่ไอ้ความอยากที่ถูกเติมเต็มนี่สิทำให้ลืมความเจ็บไปได้อย่างปลิดทิ้ง

 “ไม่คิดว่าจงแดจะยั่วขนาดนี้”ชานยอลว่าอย่างขำๆ คนรักมุ่ยหน้า

...ก็เพราะว่าชานยอลไม่สนใจถึงต้องอ่อยขนาดนี้ยังไงล่ะ เวลาอยากแล้วไม่ได้บำบัดใครก็ทำอย่างนั้นได้กันทั้งนั้นล่ะ

 “ถ้าไม่อยากให้ยั่วก่อนก็สนองฉันบ่อยๆสิ...ชานยอลสนใจแต่งาน ฉันเหงามากเลย”พูดอ้อนๆพร้อมจูบลงที่อกเปลือยเปล่า ชานยอลหัวเราะ...

...ไม่เอาหรอก ทำบ่อยๆก็ไม่ได้ถึงใจแบบครั้งนี้สิ...

.

.

หรือว่าจงแดไม่ชอบแบบนี้ล่ะ...หืม??