TAXI-METER

 “ไปถนน X”เสียงหวานเอ่ยบอกกจุดหมายกับชายร่างสูงที่ประจำตำแหน่งคนขับเมื่อก้าวขึ้นมานั่งที่เบาะหลัง จงแดเอนหลังลงแนบกับเบาะนุ่มๆ สูดกลิ่นน้ำยาปรับอากาศในรถเข้าไปเต็มปอด...รู้สึกผ่อนคลายแบบสุดๆ

กลิ่นหอมอ่อนๆของลาเวนเดอร์เป็นกลิ่นที่จงแดพอใจ ชายหนุ่มหลับตาลงเชื่องช้า อีกประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าที่จะถึงจุดหมาย...ร่างกายอ่อนล้าที่ไม่ได้พักเพราะต้องปั่นโปรเจคงานจึงแทบจะปิดสวิตช์ลงได้

...ขอนอนสักงีบนะคุณแท็กซี่...

กลิ่นหอมอ่อนๆของลาเวนเดอร์ยังคงวนเวียนอยู่รอบกาย จงแดพลิกหน้าหนีสัมผัสเปียกชื้นที่ผิวแก้ม มือขาวยกปัดป้องอะไรก็ตามที่กำลังรุกไล้ไปทั่วทั้งใบหน้าและลำคอ

...ติ่งหูถูกยั่วเย้าเบาๆอีกด้วย...

 “ฮืออออ”ครางเสียงงึมงำ พลันริมฝีปากกลับถูกครอบครองพร้อมลิ้นร้อนของใครที่สอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก จงแดลืมตาพรวด สองมือดันคนที่ทาบทับตัวเองออกแทบจะไม่ทัน ทว่าพยายามออกแรงแค่ไหนก็ไม่สะเทือนเลยสักนิด ทั้งตัวถูกกักขังด้วยร่างสูงใหญ่ในชุดพนักงานขับแท็กซี่!

ดีดดิ้นด้วยความตกใจ พยายามจะกรีดเสียงร้องแต่ริมฝีปากก็ถูกกดปิดไว้ด้วยมือที่ทั้งหนาและใหญ่ รสชาติเค็มปร่าของเหงื่อที่ฝ่ามือร่างสูงแทรกเข้ามาในปาก จงแดมองนิ้วเรียวยาวยกขึ้นทาบริมฝีปากเขาเป็นเชิงบอกให้เงียบ ดวงตาเรียวรีปิดลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากสัมผัสวาบหวามที่ท้องน้อย

...กางเกงเขาถูกถอดไปกองพร้อมมือหนาอีกข้างกอบกุมกลางกายเอาไว้...

“อื้อออ”ครางอื้ออึงใต้การกดทับของมือหนา จงแดปิดเปลือกตาแน่น บดจนยับยู่เมื่ออีกคนเร่งจังหวะมือจนเขาแทบจะสำลักความกระสัน เหมือนกระแสไฟแล่นปราดไปทั่วร่าง

ดึงรั้งจนสุดแล้วผ่อนออก เนื้อมือแนบเนื้อกาย สาวตามความยาวจนท่อนเนื้อนั้นลุกชัน มืออีกคนยังกดทับทำให้ส่งเสียงได้แต่อื้ออึง จงแดครางเครือในลำคอเพราะความเสียวซ่าน

“ชอบไหม?”เสียงทุ้มต่ำกระซิบถาม ยกมือปล่อยปากของจงแดให้เป็นอิสระ ยิ้มมุมปากปรากฏที่ใบหน้าของคนที่กำลังรังแกจงแดอยู่  

“อ๊า...อ่ะ...”เสียงครางแหลมหลุดทันที่ที่อีกคนยกมือออก ใบหน้านวลแดงก่ำเพราะแรงกดของมือจนเป็นรอยนิ้วที่สองแก้มนิ่ม และแรงสวาทที่ถูกปรนเปรอที่กลางกาย ความเร็วของการชักนำยังต่อเนื่อง ระรัวละเลงปรนเปรอจนจงแดอดจะบิดสะโพกให้พลิ้วตามได้ไม่ยาก คนร่างสูงโน้มหน้าลงใกล้ใบหน้าหวาน พ่นลมหายใจหอบเร้าที่ใกล้ๆใบหนูแดงจัด ปลุกเร้าให้จงแดยิ่งหน้าแดงเถือก อารมณ์สวาทพุ่งสูงจนไม่อาจหยุดยั้ง

 “ไม่ไหว...ฮึ่ก...”ลำตัวบิดเร้า สะโพกกระตุกเกร็ง ฟันซี่แหลมกัดลงที่ริมฝีปากแดงจัดจนช้ำเลือด กรีดร้องเสียงดังลั่นเมื่อมือที่กอบกุม ชักนำ เร่งเร้า กระชากเอาความต้องการทั้งหมดพุ่งทะลักออกมาเป็นทางยาว เปรอะเปื้อนทั้งสองคน รินรดลงบนเบาะของรถแท็กซี่ เปรอะที่พนักพิงของคนขับอีกเป็นจุดเป็นดวง

จงแดหายใจหอบถี่ ไถลตัวลงไปกองกับเบาะยาว ใบหน้าแดงสุกไปหมด ทว่าต้องตวัดสายตากลับมามองคนที่ทำร้ายเขาอย่างโกรธขึ้งเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบา...

“หัวเราะอะไร!!”ในน้ำเสียงเจือความโมโหจัด ร่างสูงใหญ่โน้มตัวลงจูบหน้าผากขาวหนึ่งทีแล้วถอยออกจากเบาะหลังรถไปด้านนอกรถ อ้อมไปฝั่งคนขับตามเดิม จงแดกำหมัดแน่น ฟันกัดริมฝีปากอีกครั้ง

“ปาร์คชานยอล!!”

.

.

คนที่กำลังจะเดินไปเปิดประตูฝั่งคนขับด้านหน้าชะงัก เผยรอยยิ้มบนใบหน้า ปาร์คชานยอลหันหน้ามาแล้วยกคิ้วอย่างกวนๆจนจงแดแทบอยากจะเอารองเท้าปาหัวหมอนั่นให้รู้แล้วรู้รอด

ไอ้หมอนี่ ไอ้เลว ปาร์คชานยอลแม่งเลวมาก...

“ทำกับแฟนตัวเองอย่างนี้ได้ยังไงห๊ะ!!!”

ตะโกนเสียงดังลั่น พยายามลุกขึ้นมานั่งจนสำเร็จ นิ้วเรียวยาวชี้หน้าคนที่เป็นแฟนตัวเองสั่นระริก มันยังมีหน้ามาหัวเราะคิกคักทั้งที่เพิ่งจะทำร้ายร่างกายเขาไปอยู่หยกๆ ปาร์คชานยอลได้แต่หัวเราะแล้วก้าวขึ้นนั่งประจำตำแหน่งคนขับเหมือนเดิม สตาร์ทรถแล้วเคลื่อนเจ้าแท็กซี่คู่ใจออกจากมุมอับลับตาคนแบบนี้

จงแดได้แต่มุ่ยหน้า คว้าทิชชู่ในรถมาเช็ดส่วนที่เปรอะเปื้อนแล้วใส่กางเกงกลับตามเดิม มองคนที่ขับรถไปไม่สนใจเขาอีก แขนเรียวยกขึ้นกอดอกเบาๆ

 “บอกมาเลย ทำไมต้องทำอย่างนี้ นิสัยไม่ดี ไอ้แฟนเลว”เชิดปากอย่างไม่พอใจ ช่วงนี้จงแดโหมงานโปรเจคก็หนัก พักก็ไม่ได้พัก แล้วที่จะไปถนน X ก็เพื่อพรีเซ้นต์งานให้ผ่าน จากนั้นจะได้หยุดยาวเสียที แล้วดูไอ้แฟนตัวดีมันทำ มาทำมิดีมิร้ายเขาตอนหลับ อุตส่าห์โทรเรียกให้มารับเพราะจะได้นอนพักในรถได้สบายใจ ไม่ต้องห่วงว่าแท็กซี่ที่นั่งจะพาไปไหน ดักปล้นกลางทางอะไรเทือกนี้

...แฟนตัวดีมันดันมาทำเสียเอง...

...นี่เสี้ยนหรือไงปาร์คชานยอล...

ชานยอลไม่ได้ตอบอะไร ชายหนุ่มยังคงทำเพียงแค่ยิ้มกวนโมโหจงแดเช่นเดิม จนเมื่อรถแล่นมาถึงจุดหมาย จงแดจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางอีกครั้ง สำรวจความเรียบร้อยก่อนเปิดประตูจะลงจากรถ แต่คนขับแท็กซี่รูปหล่อก็รั้งแขนเรียวเอาไว้ก่อน

 “รีบพรีเซ้นต์รีบกลับนะ...จะจัดคอมโบ้เชตต่อจากเมื่อกี้ให้”เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมรอยยิ้มกวนสุดๆส่งมาให้ จงแดหน้าขึ้นริ้วแดงเมื่อรู้ว่าหลังจากพรีเซ้นต์เสร็จปาร์คชานยอลจะทำอะไร...

นี่มันจะหื่นไปแล้วนะปาร์คชานยอล ไอ้แฟนบ้า ไอ้บ้าปาร์คชานยอล

 “ฝันไปเหอะโว้ย!!!”แลบลิ้นปลิ้นตาแล้วปิดประตูรถดังปังจนเจ้าของรถนี่แทบจะสะดุ้ง ปาร์คชานยอลยิ้มกว้าง มองคนที่เดินปะปนกับคนอื่นจนหายเข้าไปในร้านอาหารร้านหนึ่ง ชายหนุ่มปรับเบาะคนขับของตัวเองเอียงลงเล็กน้อย หลับตาลงสูดเอากลิ่นลาเวนเดอร์อ่อนๆเข้าเต็มปอด

ก็ใครใช้ให้คิมจงแดทำงานหามรุ่งค่ำไม่มีเวลาให้เขาแบบนั้นกัน แฟนกันก็ควรมีเวลาให้กันบ้าง...เขาไปรับทีไรก็หลับคารถตลอด...นี่ไม่อยากจะคิดว่าถ้านั่งแท็กซี่คันอื่นที่ไม่ใช่เขาขับแล้วหลับแบบนั้น ไอ้คนขับหื่นกามพวกนั้นจะพาแฟนของเขาไปปู้ยี่ปู้ยำที่ไหน

อีกอย่างเขาขับรถแท็กซี่มาเหนื่อยๆก็อยากจะกอดจะหอมคนรักให้ชื่นใจบ้าง ไม่ใช่มีหน้าที่เหมือนแค่คนขับรถคอยรับส่งจงแดแบบนี้

แต่ก็เอาเถอะนะหลังจากพรีเซ้นต์งานครั้งนี้เสร็จจงแดก็คงได้พักยาว...คราวนี้ล่ะ จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอก ตักตวงกำไรจนอีกคนขาดทุนย่อยยับเลย

.

.

ระวังตัวไว้เหอะ...คิมจงแด...