BOARDROOM

จงแดถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะผลักบานประตูห้องประชุมเข้าไป ดวงตาเรียวรีมองคนที่อยู่หัวโต๊ะประชุมนิ่ง ไม่วายที่ปาร์คชานยอลจะยักคิ้วกวนๆให้เขา เขาไปประชุมที่ต่างจังหวัดมา เพิ่งลงจากเครื่องก็ต้องเร่งมาประชุมที่นี่อีก

 “ถ้าคุณจงแดมาแล้วก็เริ่มประชุมกันได้แล้วนะครับ เชิญมานั่งข้างผมด้วยครับคุณเลขาจงแด”เสียงทุ้มๆเอ่ยสั่ง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าหมอนี่กำลังแกล้งเขาอยู่ชัดๆ จงแดหย่อนก้นลงเก้าอี้ แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเพราะนั่งทับมือใครสักคน ใบหน้าหวานขึ้นริ้วแดงเมื่อเห็นว่าเป็นมือของปาร์คชานยอลที่วางอยู่บนเก้าอี้ของเขา พอนั่งลงไปหมอนั่นเลยจับก้นเขาเต็มมือ

โอ๊ยยยย ไอ้หื่นนนน จงแดอยากจะพ่นไฟใส่หน้าจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าหมอนี่น่ะ...เป็นหัวหน้าของเขา

ไอ้ประธานปริษัทลามก...

เสียงบรรยายของพนักงานหนุ่มยังดังเรื่อยๆ ปาร์คชานยอลทำเหมือนว่ากำลังสนใจไอ้จอโปรเจคเตอร์กับการบรรยายหนักหนา แต่ที่จริงคิมจงแดรู้ดีว่าหมอนี่ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นสักนิด...สนใจอยู่แต่ก้นเขาเนี่ยแหล่ะ!!!

 “เอามือออกไปสักทีได้ไหม?”ถามอย่างหงุดหงิด หัวโต๊ะนี้เขานั่งกับชานยอลแค่สองคนส่วนพนักงานคนอื่นๆนั่งอยู่อีกฝั่ง เลยไม่เห็นที่ชานยอลกำลังทำกับเขา มือเรียวขาวจดบันทึกการประชุมไปด้วย มีบ้างที่วกลงไปดึงข้อมือใหญ่ที่เริ่มจะอยู่ไม่สุข นิ้วเรียวเกลี่ยกรีดไปตามร้องก้นเขา

จงแดกัดฟันกรอด นอกจากจะไม่สนใจที่เขาพูดแล้วมือใหญ่ๆนั่นยังบีบก้นเขาอีกด้วยซ้ำ ใบหน้าน่ารักบิดเบี้ยว ชักจะไม่สบอารมณ์ถึงที่สุด มึงจะหื่นไปแล้วนะไอ้ประธานบ้ากาม...

พนักงานทั้งหลายต่างทยอยออกจากห้องประชุม จงแดเก็บของจะลุกตามคนอื่นไป ทว่าเสียงทุ้มกลับบอกให้เขานั่งลงก่อนเพราะมีงานจะคุยด้วยอีกหน่อย จงแดถอนหายใจเฮือกแต่ก็ยอมนั่งลงอีกครั้ง จนเมื่อคนอื่นออกจากห้องประชุมหมด ร่างสูงใหญ่ของปาร์คชานยอลจึงลุกไปล็อกประตูเอาไว้ ใบหน้าคมคายนั่นดูเจ้าเล่ห์ จงแดล่ะเกลียดจริงๆ

 “หน้าบึ้ง”พูดหยอกเย้าพลางเข้าประชิดร่างเล็กกว่า มือหนาเชยคางเรียวมารับจูบแผ่วเบา มืออีกข้างวกไปลูบไล้ที่หน้าอกแบนราบ

 “อื้ออ”เสียงหวานครางอย่างขัดใจ เพราะจูบที่แผ่วเบาเริ่มหนักหน่วงขึ้น ลิ้นร้อนลุกไล้เข้าไปกวาดต้อนในโพรงปาก ดิ้นน้อยๆเพราะเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว ชานยอลจึงปล่อยริมฝีปากแดงฉ่ำไว้ชั่วครู่แล้วประกบทาบทับแนบแน่นอีกครั้ง เก้าอี้ถูกเลื่อนออก มือหนาจับไหล่บังคับให้จงแดลุกขึ้นยืนก่อนจะดันตัวขาวจัดไปติดผนังด้านหลังโดยที่จูบร้อนแรงยังไม่ผละออก

 “หอมจังเลย”พูดเบาๆกับซอกคอขาว จงแดเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย อารมณ์ยังไม่ค่อยดีจากเรื่องที่อดทนมาตลอดการประชุม ปาร์คชานยอลเห็นเขาเป็นอะไร อยากให้เขาอับอายกลางห้องประชุมหรือไง

 “โมโหเหรอ??”เหมือนจะรู้ตัว แต่ริมฝีปากยังคลอเคลียอยู่แถวซอกคอหอมละมุน มือหนาไม่อยู่สุขล้วงเข้าในกางเกงสแล็คตัวหลวมสัมผัสบางอย่างที่นอนนิ่งในนั้น จูบซับหลังใบหูนิ่มปลุกเร้าให้จงแดคล้อยตาม

 “อย่าโมโหเลยนะ...ก็คิดถึง”เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วอย่างเอาใจ พรมจูบไปทั่วทั้งใบหูที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด จงแดพริ้มตาลง รู้สึกวาบหวามไปทั่วร่าง ปล่อยให้อีกคนปลดกางเกงลงไปกอง เลิกเสื้อขึ้นเหนือหน้าอก สะดุ้งน้อยๆตอนความเปียกชื้นของลิ้นไล้วนรอบตุ่มไตเล็กๆบนเนื้อเนินอก

 “หื่นกาม”เสียงหวานว่าเบาๆ ก่อนทั้งตัวจะลอยขึ้นแล้วถูกย้ายไปยังโต๊ะประชุมตัวยาว ชานยอลปลดกางเกงตนเองออกไปตอนไหนจงแดไม่รู้ได้ แต่ที่เขารู้สึกได้เมื่อมือใหญ่บังคับมือเขาไปทาบทับกลางกายคือเจ้ายอลลี่น้อยกำลังขยายคับเต็มผืนผ้าที่ปิดกั้น

 “ไม่ได้หื่นเสียหน่อย...แฟนไปประชุมต่างจังหวัดตั้งหลายวัน...คิดถึงจะตายอยู่แล้ว”มือหนาแยกขาเรียวออกกว้าง จงแดนอนราบชันขาขึ้นตามใจชานยอล ใบหน้าหวานเริ่มแดงจัด เบือนนาบกับโต๊ะ หลับตาลงแน่นเมื่อริมฝีปากครอบครองร่างกายเขาไปจนหมด ดูดดุนอย่างเอาใจ

ครอบครอง พลิกลิ้นตวัดจนความชุ่มชื้นอาบทั่วทั้งหมด ชานยอลขยับมือเร่งเร้าตัวเองด้วยอีกทาง จนความต้องการมันเร่งเร้าให้ไม่ทน ร่างสูงหยัดขึ้น จับสะโพกบางไว้แน่น จดจ่อความต้องการกับปลายทางตรงหน้า ค่อยๆสอดแรกเข้าไปจนสุด จูบปลอบคนที่ร้องลั่นเพราะความคับแน่นแล้วขยับเบาๆ เนิบนาบ สุดท้ายก็ทนไม่ได้ สะโพกสอบกระแทกเข้าออกอย่างรัวเร็วจนจงแดกรีดร้องลั่น ลำตัวขาวเนียนบิดพลิ้วเพราะความซ่านเสียวสุดใจ

มือหนากอบกำส่วนน่ารักของคนรักที่กำลังชูชัน รูดรั้งให้เร็วเท่าจังหวะเข้าออกของตนเอง เสียงครางดังระงม เหงื่อกาฬไหลท่วมทั่วตัว

 “อ๊า...อ๊า...”เสียงหวานครางลั่นเมื่อทั้งหมดทะลักทลายออกมาเต็มมือของชานยอล เสียดวูบไปทั่วท้องเมื่อชานยอลยังไม่เสร็จ ร่างสูงยังขยับโยกรุนแรง จงแดโน้มคออีกคนมารับจูบ พรมไปทั่วไปหน้า ลากไล้ลิ้นลงมายังลำคอ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะยังเสียดวาบทุกครั้งที่ร่างสูงขยับเข้าออก ลิ้นเล็กไล้วนรอบหน้าอกแกร่ง ตุ่มไตเล็กสีสดถูกครอบครอง กัดผะแผ่ว

“ฮึ่ก!..”ชานยอลครางในลำคอ ยิ่งกระแทกกายเข้าออกอย่างหนัก เสียววูบไปหมดทั้งตัว

 “ไม่ไหวแล้ว จงแดอา...ฮ่ะ...อึ่ก”สิ้นเสียงอารมณ์ที่ปลุกปั่นก็ทะลักเข้าในร่าง จงแดเผลอลากเสียงยาวเพราะอุ่นร้อนไปทั่วทั้งท้อง แขนเล็กทิ้งลงข้างลำตัว แผ่หลาหมดแรงบนโต๊ะประชุม สะดุ้งน้อยๆเมื่ออีกคนถอนตัวออกจากร่างตนเอง ชานยอลจูบซับที่ขมับเล็กชื้นเหงื่อ กระซิบข้างใบหูนิ่มแผ่วเบา

.

.

 “คิดถึง...วันหลังจะไม่ให้ไปประชุมที่ต่างจังหวัดแล้ว”