PARLOR

จงแดทิ้งกระเป๋าลงพื้นแล้วนอนแผ่หลาที่โซฟาในห้องรับแขกอย่างหมดสภาพ บอกตามตรงว่างานบัญชีนี่ไม่เหมาะกับคนอย่างคิมจงแดอย่างแรง แต่ก็เรียนมาจนจบจนหางานทำได้ ให้กลับไปเริ่มต้นใหม่มันก็กระไรอยู่

“ชานยอลลา ขอน้ำกินหน่อยซี่”ตะโกนเรียกปาร์คชานยอลดังลั่นบ้าน แล้วก็ต้องผงกหัวขึ้นจากเบาะโซฟาอย่างขัดใจ มันไปไหนของมันกันนะ...

ปาร์คชานยอลเป็นน้องชายของเพื่อนของเขา ไอ้จงอินบอกฝากน้องสักอาทิตย์ มันจะกลับเชจูไปดูพ่อกับแม่ แต่ชานยอลติดเรียนพิเศษ ความจริงจงแดก็สนิทกับชานยอลพอตัวล่ะ ไอ้เด็กนี่มาบ้านเขาบ่อยจะตาย วันดีคืนดีก็มาหาเฉยๆแล้วบอกหนีพี่มันมา ไอ้จงแดก็ใจดี ให้น้องพักค้างอ้างแรมเสมอๆ

 “ปาร์คชานยอลมันไปไหนวะ?”จงแดถามกับตัวเอง หรือมันอยู่ในห้อง จงแดยกห้องเก่าของพี่สาวที่ตอนนี้บินตามสามีไปอยู่อเมริกาแล้วให้ชานยอลอยู่ เดินไปเคาะประตูสองสามทีก็ไม่มีเสียงตอบรับ ลองบิดลูกบิดก็พบว่ามันล็อก

 “ปาร์คชานยอล! ทำไรอยู่อ่ะ ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!”ตอนนี้จงแดค่อนข้างจะหงุดหงิด อาจเพราะอากาศที่ร้อนด้วย ทำงานมาเหนื่อยๆด้วย เด็กนี่มาอยู่บ้านกันฟรีๆแทนที่จะออกมาหาน้ำหาท่าให้กินมั่ง มัวแต่อุดอู้อยู่ในห้องอยู่ได้

 “ถ้าแกไม่ออกมาฉันจะโทรไปตามไอ้จงอินกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วเดทกับน้องเรเน่สุดสวยน่ะ ลืมไปได้เลยได้โย่ง”ขู่มันเข้าไป พรุ่งนี้มันมีเดทกับน้องเรเน่ ดาวโรงเรียนหญิงล้วนคนสวย แล้วมันก็แอบคบลับๆไม่ให้พี่มันรู้ด้วย เพราะพี่มันไม่อยากให้น้องมีความรักในวัยเรียน

เหมือนคำขู่จะได้ผล ประตูเปิดออกแทบจะทันที ปาร์คชานยอลในสภาพหัวฟู ผมเผ้าไม่เป็นทรงมายืนอยู่ตรงหน้าจงแด ดวงตาเรียวรีกวาดสายตาเข้าไปในห้องมัน ...ก็ไม่มีอะไรผิดปรกติ นอกจากเครื่องเล่นดีวีดีที่ถูกกดแผ่นออกเอาไว้ และหน้าจอโทรทัศน์ที่เป็นช่องเครื่องเล่น

 “ดูหนังอยู่ง้ะ”ถามมันแล้วดึงมันออกมาจากห้อง บ่นอุบอิบว่าหิว ไปต้มมาม่าให้หน่อยจะไปรอห้องนั่งเล่น มันลังเลน้อยๆก่อนจะโดนสายตาเชือดเฉือนสั่งว่า “มึงต้องไปนะ” นั่นล่ะไอ้เด็กตัวสูงถึงยอมกระมิดกระเมี้ยนเข้าครัวไปต้มมาม่า

...เป็นห่าอะไรครับ เดินเหมือนเพิ่งโดนเอาตูดมา จะกระมิดกระเมี้ยนทำไม…

จงแดเดินไปทิ้งตัวที่โซฟาเหมือนเดิม ค้นๆมือถือในกระเป๋ามากดเล่นฆ่าเวลา ไอ้ห่าจงอินส่งไลน์ภาพที่เชจูมาให้ สวยเวอร์ๆ มันบอกไว้ว่างๆจะพาไปดูด้วยตาตัวเอง แล้วยังถามถึงชานยอลด้วย จงแดบอกไปว่าไม่มีปัญหา น้องมันประพฤติตัวดี

กลิ่นมาม่าหอมฉุยทำเอาจงแดท้องร้องโครกครากแบบช่วยไม่ได้ ก็วันนี้โดนแก้บัญชีตั้งหลายรอบ ข้าวกลางวันยังกินไม่อิ่มเลยก็ต้องกลับมาทำงาน ไม่รีบก็ไม่เสร็จ เหนื่อยจะบ้า

 “เสร็จยังอ่า”งอแงเป็นเด็กๆ จงแดหิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว เหมือนชานยอลจะรู้ว่าอีกคนจะต้องโวยวาย ร่างสูงโย่งยกชามใส่มาม่าออกมาจากครัว ควันลอยอยู่เหนือชามแถมกลิ่นยังหอมกระจายอีกด้วย จงแดรีบคีบเส้นขึ้นมาเป่าแล้วชิมซุป รสชาติดีที่สุด มาม่ารสกิมจิคือที่สุดแห่งความอร่อยในโลกหล้าละ

 “ผมกลับเข้าห้องได้ยัง?”ชานยอลเอ่ยถาม จงแดเห็นว่าน้องมันยังยืนบิดอยู่อีก

 “ปวดขี้หรือไง?”ยืนบิดไปบิดมาอยู่ได้ แต่ชานยอลกลับส่ายหน้าปฏิเสธ จงแดไม่เข้าใจแม่งเลยจริงๆ จะเข้าไปทำอะไรในห้องนั้นนัก จะบอกว่าดูหนังก็ดูตอนไหนก็ได้มั้ง จะติดหนังขนาดนั้นเชียวเหรอ?

 “มานั่งเป็นเพื่อนก่อนดิ่ ไอ้จงอินไลน์มาถามเรื่องนายด้วยนะ”เขาตบเบาะข้างๆดังปุๆ ชานยอลทำท่าเหมือนจะอยากตาย มันกรอกตาขึ้นเพดานแต่ก็ยอมเดินบิดมานั่งข้างๆ อันที่จริงจงแดแค่จะใช้มันไปเก็บชามหลังจากกินเสร็จเท่านั้นแหล่ะ ไม่ได้อยากให้มันนั่งเป็นเพื่อนอะไรหรอก

 “พี่...”เสียงชานยอลเสียงแผ่วเบา จงแดครางรับในลำคอ ยังคีบเส้นเข้าปากอย่างต่อเนื่อง แล้วยกชามขึ้นซดด้วยเมื่อช้อนดูท่าจะไม่ทันใจเลยสักนิด ชานยอลถือว่าต้มมาม่าเก่งเชียวล่ะ

“พี่จงแด...”ชานยอลยังคงเรียกเสียงแผ่ว จงแดทำเพียงแค่ครางรับเหมือนเดิม ตั้งชามที่ว่างเปล่าหลังจากจัดการมาม่าเข้าไปในเวลาเพียงสามนาทีลงกับโต๊ะ แลบลิ้นเลียริมฝีปากและขอบปากที่เปรอะซุปอย่างเสียดาย เสียงขยับตัวอย่างอึดอัดดังอยู่ข้างๆ ชานยอลกระแซะเข้ามาชิดอีกนิด มือใหญ่ๆจับที่บ่าของจงแดไว้ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้

 “พี่...ผมทนไม่ไหวแล้วว่ะ”กระซิบข้างใบหูเสียงพร่า จงแดเบิกตากว้าง ดีดตัวออกจากเด็กอายุน้องกว่าแทบจะทันที มองใบหน้าของน้องชายเพื่อนชัดๆพบว่าตอนนี้มันแดงก่ำ ดวงตาหวานเชื่อม ริมฝีปากถูกลิ้นแลบออกมาเลียครั้งแล้วครั้งเล่า

...นี่มึงกำลังมีความต้องการเหรอปาร์คชานยอล...

จงแดไม่ได้กลัวมันปล้ำห่าอะไร เขาก็เป็นผู้ชาย แม้บางครั้งจะเอากับผู้ชายกันเองบ้างหรือให้ผู้ชายเอาบ้าง อันนั้นมันก็แค่บางทีล่ะนะ ซึ่งไม่ใช่ในตอนนี้หรอก อีกอย่าง ชานยอลน่ะมันแมนร้อยเปอร์เซ็นต์ มันคบแต่ผู้หญิงเท่านั้นแหล่ะ

 “เห้ย ทำไมอยู่ดีๆก็เงี่ยนเนี่ยไอ้ห่า”จงแดผลักอกน้องเพื่อนออกเมื่อมันคืบเข้ามาใกล้ เอาจริงๆชานยอลจัดเป็นคนที่หล่อมากคนหนึ่ง แพขนตาหนาล้อมกรอบดวงตาที่แสนขี้เล่นและซุกซน ใครได้มองก็หลงทั้งนั้นแหล่ะ...

“ก็พี่อ่ะแหล่ะ ผมดูเอวีอยู่ในห้องดีๆ พี่มาขัดทำไมวะ”มันบ่นงุ้งงิ้ง เลื่อนมือไปดึงกางเกงบอลที่ใส่อยู่ให้ร่นลง เห้ยๆๆๆ จะทำอะไรวะ!! จงแดเบิกตากว้าง จะร้องถามว่าปาร์คชานยอลเป็นบ้าอะไรแต่มือใหญ่ก็วกมาปิดปากเขาไว้ได้เสียก่อน

“พี่ไม่ให้ผมเสร็จอ่ะ ช่วยผมเลยนะเว้ย”มันกระซิบบอก เสียงมันตอนนี้ดูท่าจะไม่ไหวแล้ว เบาแทบไม่ได้ยิน จงแดวกสายตาลงสบกับกลางตัวของเด็กหนุ่มพบว่าส่วนที่อยู่ใต้กางเกงบอลเนื้อลื่นมันนูนออกมาจนดุนดันกางเกงเป็นรูป ขนาดมันก็ไม่ใช่เล่นๆเลยล่ะ

แอบนึกอิจฉา จงแดแม่งอาภัพ ตัวเล็กกว่าเขาแล้วยังเจ้าโลกอยู่ในเกณฑ์แค่มาตรฐาน ถ้ามันขนาดโอเคกว่านี้สักนิดคงจะดี สาวคงติดกันเกรียว

“แล้วจะให้ช่วยยังไงเล่าวะ ก็ไม่รู้นี่หว่าว่าดูเอวีเตรียมจะว่าวอยู่”ชานยอลไม่ได้ตอบอะไร เด็กหนุ่มหายใจฟืดฟาด ร่นกางเกงบอลจนส่วนหัวกลางกายออกมายิ้มทักทายจงแด นี่เขาคงไม่ต้องอันนยองทักทายมันใช่ไหม??

 “รูดให้หน่อย”บอกเสียงอ่อน ก่อนจะเขยิบออกแล้วถอยไปพิงพนักโซฟาอีกด้าน ดวงตาคมกริบพริ้มลง มือใหญ่สาละวนอยู่แถวขอบกางเกงนั่นแหล่ะ จงแดมองคนที่งัดเอาน้องชายมาระบายอากาศพร้อมบอกให้เขาช่วย มือไม้ที่ส่ายสะเปะสะปะนั่นของชานยอลคงเพราะต้องอดกลั้นมานาน จงแดเคยเป็นเหมือนกัน เวลาอยากมากๆแล้วขี้เกียจรีดน้ำออกนะ แม่งจะสั่นเป็นเจ้าเข้าเลยล่ะ

เออ...ไม่เสียหายหรอกมั้ง แค่เอามือช่วยให้น้องคนนึงเสร็จ...

จงแดคลานไปนั่งทับบนขายาวที่เหยียดออก เกี่ยวเอากางเกงบอลที่ยังเกาะหมิ่นเหม่อยู่ที่สะโพกลงมากองที่หน้าขา เอานิ้วจิ้มไอ้มังกรตัวน้อยที่ผงาดตั้งชี้โด่เด่ พอจิ้มไปก็ตีกลับโยกเยกเหมือนตุ๊กตาล้มลุก

“อย่าแกล้งดิ่”เสียงทุ้มงึมงำ มือใหญ่เอื้อมมาลูบขาจงแดแล้วบีบแน่นเมื่อมือของจงแดเริ่มกำรอบความใหญ่โตนั้น มันฝืดๆมือนิด จงแดไม่กล้าจะรูดแรงกลัวชานยอลจะแสบ

 “อมก่อนดิ่...”คนนอนสบายเอ่ยเสียงกระเส่า จงแดเลิกคิ้ว ห้ะ?? อม??

ถึงจงแดจะเคยเอาผู้ชายหรือให้ผู้ชายเอา แต่ก็ไม่เคยมาอมให้ใครนะเว้ย ตลกมากละปาร์คชานยอล...

 “นะพี่”ขอร้องเสียงอ่อน ลืมตาปรือปรอยฉ่ำน้ำขึ้นมามองอย่างน่าสงสาร จงแดเม้มริมฝีปากแน่น เห็นชานยอลดูท่าจะทรมานน่าดูแล้วอดจะใจอ่อนไม่ได้ ลิ้นเล็กสีสดแลบออกมาก่อนจะจรดลงบนส่วนปลาย เพียงเท่านั้นร่างสูงใหญ่ที่นอนนิ่งก็กระตุกสั่นเหมือนผีเข้า คงจะเสียวมากสิท่า

จะให้อมคงไม่ไหว จงแดไม่อยากปากแหก เลยทำเพียงใช้ลิ้นตวัดเลียไปให้ชุ่มทั่วทั้งอัน สลับกับการใช้มือรูดรั้งบ่อยๆ แรงๆ แถมด้วยความเร็วระดับที่ตัวเองชอบ

ก็จงแดไม่รู้นี่หว่าว่าแต่ละคนชอบเร็วขนาดไหน สำหรับตัวเขาเองชอบแบบไฮสปีด แบบเสียวเร็ว เสียวไม่นาน แต่เสียวแบบสุดยอด

“พี่...”เสียงทุ้มหลุดรอดออกมาเพราะมือของจงแดไม่ได้หยุดเลยสักนิด อีกทั้งลิ้นยังจ่ออยู่กับส่วนปลายที่มีรูเล็กๆ วนรอบมันผะแผ่ว นึกขำที่ชานยอลเกร็งตัวแน่น มือหนาจิกเข้ากับที่นอนระบายความรู้สึกตอนนี้ออกมา อีกไม่นานชานยอลคงจะแตะสวรรค์

ชานยอลครวญคราง ซี๊ดปากแถบแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากแบบสุดๆ มือนิ่มๆโอบล้อมอาจจะไม่เหมือนเสียทีเดียวแต่ก็คล้ายเวลาชำแรกกายเข้าไปในตัวหญิงสาวสักคน รู้สึกดีแบบที่ไม่เคยได้รับเวลาช่วยตัวเองหรือผู้หญิงคนอื่นช่วยให้

อาจเพราะพี่จงแดมือนิ่มกว่าใคร...

“เร็วอีกนิดพี่” สั่งอีกคนแล้วขยี้เปลือกตาจนบดสนิทเพราะมันเสียวแทบขาดใจ ยกสะโพกร่อนไปมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ทั้งร่างกระตุกไปหมด ชานยอลร้องลั่น มือหนาคว้าบ่าของเพื่อนพี่ชายเอาไว้แล้วลงแรงลงไปหนักๆ ส่วนที่ถูกปรนเปรอมานานคายคราบขาวขุ่นออกมาทะลักทลาย จงแดเน้นมือหนักๆอีกหลายๆรอบเหมือนรีดนมวัว นั่นยิ่งทำให้ธารคาวออกมามากกว่าเดิม

เสียงหอบของชานยอลดังสะท้อนไปทั่วห้องรับแขก โซฟาอย่างดีตอนนี้เปรอะคราบไปบางส่วน จงแดนิ่วหน้า ตีเข้าที่แผงอกหนาใต้เสื้อบอลของเด็กหนุ่ม

“ไอ้บ้า ทำไมไม่บอกว่าจะออกเยอะแบบนี้ โซฟาเปื้อนหมด แกเช็ดเลยนะว้อย”ตีหน้าอกอีกคนหลายทีจนพอใจ เช็ดมือที่เปื้อนคราบของอีกคนลงบนเสื้อบอลแล้วค่อยๆลุกออกจากตัวอีกฝ่าย ชี้หน้าคาดโทษเอาไว้สำหรับโซฟาที่เปื้อนครั้งนี้ ชานยอลหัวเราะแผ่วเบา ปาดเหงื่อที่ไหลตรงขมับ

เขาไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แม้จะเคยชักแข่งกับเพื่อนอย่างคะนอง แต่ก็ไม่เคยมีมือผู้ชายมาสัมผัสโดนของสงวนเลย นี่เป็นครั้งแรก แล้วก็ยอมรับว่ารู้สึกดีมากด้วย

...ถ้าแค่มือของพี่จงแดยังรู้สึกดีแบบนี้...มากกว่านี้จะเป็นยังไงนะ

ได้แต่คิดแล้วขำในใจ ชานยอลเดินไปเอาทิชชู่กับน้ำยาทำความสะอาเช็ดโซฟาตามคำสั่ง พี่จงแดเดินถือแก้วน้ำออกมาจากครัว มือขาวบางนั้นเปียกชื้น คงไปล้างมือมาแล้ว

 “ที่ทำให้อ่ะ ตอบแทนเรื่องมาม่านะเว้ย คราวหลังเงี่ยนนี่ไม่ต้องมาอยู่ใกล้ๆเลย เด็กบ้าอะไรหลั่งยังกะไม่เคยแตก”ว่าแล้วแลบลิ้นใส่เด็กที่ว่าก่อนจะผลุบเข้าห้องตัวเองไป ชานยอลยิ้มกว้าง...

.

.

ไม่ให้พี่เมื่อยมือหรอกวันหลัง...

.

.

ถ้ามีโอกาสจะลองมากกว่ามือนะ...คิมจงแด...